Wie kun je vertrouwen?

De kijker een uur lang op het verkeerde been zetten. Je moet als regisseur van goeden huize komen, wil je ermee weg komen. A Perfect Getaway gaat over een pasgetrouwd stel dat er op een Hawaïvakantie achter komt dat er van het naburige eiland een moordende man en vrouw zijn ontsnapt. Cliff en Cydney Anderson zijn op weg naar een paradijselijk strand dat enkel te voet te bereiken is. Ze zijn alleen niet het enige stel dat onderweg is. Aan de kijker de vraag: wie kun je vertrouwen? David Twohy, die ook het scenario schreef, heeft zichtbaar nagedacht over de structuur van een film. Cliff Anderson (een irritante Steve Zahn) is scriptschrijver van beroep. Als die de praatgrage Irakveteraan Nick (Timothy Olyphant) tegen het lijf loopt, ontstaan er direct discussies over karakterontwikkeling en plotwendingen in tweede aktes. Het wekt verwachtingen, maar de vrees dat die niet ingelost kunnen worden dringt zich al snel op.

Personages van bordkarton

Je moet de details goed hebben, stelt Nick op een zeker moment, anders wordt het een flutfilm. Dat gaat zeker op voor A Perfect Getaway. Personages zijn van bordkarton, en kunnen als een blad in de wind van koers veranderen, zonder dat je enig idee krijgt wat er nu precies aan de hand is. Twohy bedondert de kijker. Hij speelt met de ongeschreven regels van de Hollywoodfilm, maar hij zet de verkeerde conventies aan de kant. Zo is er niemand te ontdekken die op enige sympathie kan rekenen. Zahn en Mila Jovovich (Cydney) worden geïntroduceerd als burgertrutten van de bovenste plank. Ze benoemen hun zekerheden zo nadrukkelijk, dat je je afvraagt of ze wel tevreden zijn met hun leven. Die karikaturale positionering is met opzet, maar dat wordt veel te laat onthuld.

Ook met de fantasieloze vormgeving slaat Twohy de plank mis. De aalgladde shots van glooiende groene eilanden, de close-ups bij studiowatervallen en de plichtmatige achtervolgingen zorgen ervoor dat de afwijkende structuur van de film pretentieus en kunstmatig aan doet. De beginsequentie, met handycambeelden van de zogenaamd gelukkige bruiloft, is prikkelend, maar daarna gaat het al spoedig bergafwaarts. Twohy houdt je lange tijd in het ongewisse over de clou. Je hoopt dat die snel komt, zodat je daarna weer iets zinnigs met je tijd kunt gaan doen.