Zonnebrillen, Hummers en forensische wetenschap

Horatio Caine (David Caruso, ooit bekend uit NYPD Blue) is een CSI met een verbazingwekkend klein hoofd (letterlijk) en een verbazingwekkend grote auto. In zijn Hummer rijdt hij door Miami op zoek naar de bad guys. Breekt er plots brand uit in een nachtclub? Binnen twee minuten komt Caine aanscheuren. En wanneer een gebouw volledig ontploft, vindt Horatio in het puin de gitaarsnaar waarmee de bom werd gebouwd. Niets is de roodharige CSI te gek: wat hebben een Oost-Europeaan, een stripper en een aap met elkaar gemeen? Vraag het Horatio en hij komt erachter. Hierbij wordt hij bijgestaan door zijn team, bestaande uit een mooie blondine uit Louisiana, een vrouwenversierende Cubaan, een zwijgzame jongen genaamd Speedle en een tegen lijken pratende lijkschouwer. En aan het eind van elke aflevering waait de wind en zet ‘H’ zijn zonnebril maar weer op.

Oneliners

Alles aan Miami is overdreven. De zaken, de apparatuur en de oneliners: het is allemaal net iets te ‘cool’. Zijn de personages uit de originele CSI nog enigszins dorky en daardoor juist sympathiek en grappig, het team dat de straten van Miami veilig maakt bestaat uit een stel schietgrage supercops. Vooral teamleider Horatio Caine kan er wat van: met zijn eeuwige zonnebril, spontane helderziendheid (vaak weet hij binnen een minuut wat er is gebeurd op de plaats delict) en teksten die volledig bestaan uit oneliners (‘THIS is not a suicide… THIS is a murder’) is het moeilijk de man serieus te nemen.

Overdreven

Echt meeleven met de CSI’s in Miami doe je dan ook niet, en dat is jammer. De serie lijkt in zijn geheel te draaien om de zaken, en die hangen vrijwel altijd van totaal bizarre toevalligheden aan elkaar. Bovendien wordt er gebruik gemaakt van iets te overdreven futuristische apparatuur. Het lijkt wel alsof de makers van Miami zich hebben blindgestaard op wat volgens hen van de originele CSI zo’n succes maakte: de forensische wetenschap en het oplossen van misdaden. Ze zijn daarbij helaas vergeten dat de kern van een goede serie toch vooral leuke, geloofwaardige personages zijn. En die zijn in Miami ver te zoeken.

Vogelvlucht

De extra’s op de dvd-box bestaan uit twee audiocommentaren, een ‘production of handling evidence’ en een rondleiding door het ‘autopsy theatre’ en het wapenlab. De laatste twee beloven op het eerste gezicht veel, maar stellen in werkelijkheid niet veel voor. De rondleidingen worden verzorgd door actrices Khandi Alexander (lijkschouwer Alexx Woods) en Emily Procter (wapendeskundige Calleigh Duquesne) en zijn op zich best interessant. Helaas duren beide slechts zo’n twee minuten en is het meer een vogelvlucht over de set dan een informatieve rondleiding.

Commentaar

Hetzelfde geldt voor de ‘production of handling evidence’, waarin aan de hand van scènes uitleg wordt gegeven over het verzamelen van bewijs. Die uitleg van technisch adviseur John Haynes voegt echter zeer weinig toe, aangezien in de serie zelf al veel informatie wordt gegeven en Haynes vrijwel alleen maar dingen vertelt die de kijker al weet. Tot slot geven regisseur David Grossman, schrijfster/producent Elizabeth Devine en adviseur Haynes commentaar en uitleg bij afleveringen Dispo Day en Freaks and Tweaks. Vergeleken met de overige extra’s zijn dit de meest interessante bonussen.

Dubbel betalen

CSI: Miami is een serie over zonnebrillen, Hummers en forensische wetenschap. Af en toe een aflevering kan vermakelijk zijn, maar het is verstandiger de serie gedoseerd toe te dienen, om overmatige irritatie aan met name hoofdpersoon Horatio Caine te voorkomen. Ondertussen doet de distributeur van de series zijn best zo veel mogelijk aan het succes over te houden: na de twee spin-offs en diverse computergames is elk seizoen van CSI en CSI: Miami ook nog eens opgedeeld in twee delen: aflevering 1-12 en 13-24. Wanneer je dus het gehele seizoen wilt hebben, moet je dubbel betalen. De originele CSI is dat nog wel waard, maar Miami blijkt na het zien van seizoen één weinig meer te zijn dan een goedkope spin-off.