Changeling

In de openingsscènes schetst Eastwood het leven van Christine Collins, een alleenstaande moeder in het Los Angeles van 1928. Ze werkt als leidinggevende bij een telefooncentrale en probeert zo veel mogelijk tijd over te houden voor haar negenjarige zoontje. Als die op een dag verdwijnt terwijl zij op haar werk is, stort haar wereld dan ook in. Een intensieve zoektocht van de politie naar haar zoon resulteert na een paar maanden in goed nieuws voor Collins. Hij is teruggevonden. Bij het weerzien met het kind, beweert ze echter dat dit haar zoon niet is. De politie, die al onder vuur ligt, weigert haar te geloven uit angst voor imagoverlies. Ze proberen alles om Collins dwars te zitten, en sluiten haar zelfs op in een psychiatrische inrichting. Met behulp van een idealistische priester (John Malkovich) komt Collins in opstand tegen het corrupte overheidsapparaat.

Changeling is niet de beste film die Clint Eastwood in de laatste jaren heeft afgeleverd. Nu is dat ook moeilijk gezien de kwaliteit van Mystic River, Million Dollar Baby en het oorlogstweeluik over de slag bij Iwo Jima, maar het blijft spijtig. Het contrast met een film als Mystic River, waarin de scheidslijnen tussen goed en kwaad geregeld vervagen en geen enkel personage als eendimensionaal wordt weergegeven, is groot. In Changeling zijn goed en kwaad wel duidelijk gescheiden en blijven de personages daarom minder interessant. Ook stilistisch is de film minder dan we van Eastwood gewend zijn. De regisseur excelleert in het minimalisme en in het weergeven van situaties zonder enige opsmuk. Daar wordt in Changeling echter flink afstand van genomen. Het Los Angeles van 80 jaar geleden ziet er erg fraai uit, maar het is duidelijk te merken dat hier met een filmset wanhopig geprobeerd wordt een vergane tijd terug te roepen.

Indrukwekkende bijrollen

Die euvels hebben echter te maken met het scenario en de art-direction en minder met de regie van Eastwood. Die is zoals gebruikelijk ijzersterk. Hij weet de acteurs zonder uitzondering tot grote hoogtes te stuwen en hoewel de aandacht begrijpelijkerwijs uitgaat naar sterren Angelina Jolie en John Malkovich, zijn het de bijrollen die de meeste indruk maken. Michael Kelly als behulpzame politieagent, Amy Ryan als prostitué in een psychiatrische kliniek en Jason Butler Harner als ijzingwekkende seriemoordenaar leveren uitstekende prestaties.

Ook weet Eastwood, als geen enkele andere regisseur op dit moment, emotionele mokerslagen uit te delen die je nog dagen blijven achtervolgen. Dat doet hij in Changeling geregeld en het is dan ook een van de zwaarmoedigste films die de laatste tijd zijn gemaakt. Die zwaarmoedigheid is echter ook de grootste kracht van de film. Eastwood geeft de kijker geen houvast, geen happy ending waar deze wellicht naar verlangt. In het realisme waar Eastwood naar streeft is daar geen plaats voor. Hoewel dat een grote groep mensen wellicht zal afschrikken, is het een geluid dat gekoesterd dient te worden.