Thriller blinkt nergens in uit
Een gesjeesde Franse zakenman krijgt de Finse maffia op zijn dak door een fout van zijn overleden compagnon. Het kat-en-muisspel oogt even voorspelbaar als vreugdeloos.
François Cluzet, die de hoofdrol vertolkt, oogt als het Franse broertje van Dustin Hoffman. Blanc comme neige draait om een man die er langzaam achter komt dat hij de ellende voor het grootste deel aan zichzelf te danken heeft. Een typisch staaltje bad karma, zeg maar. Probleem is alleen dat Cluzet niet genoeg karakterauteur is om de film van psychologische diepgang te voorzien. Dat was niet erg geweest als regisseur Christophe Blanc de nodige humor in zijn verhaal had verwerkt (de broers van Maxime lijken zo weggelopen uit een gitzwarte Waalse komedie). Maar ook al schreeuwt alles om een absurdistische, Fargo-achtige ontknoping, Blanc en zijn mannen blijven tot aan het einde bloedserieus.