Hoop voor de toekomst

X-Men: Days of Future Past werd geadverteerd als de film waarin de oude X-Men en de nieuwe X-Men in dezelfde film zij aan zij komen te staan. Dit is niet helemaal waar. Het verhaal van de oude X-Men (in 2023) is spannend en zorgt voor een aantal fantastische scènes, maar heeft in het grote geheel geen andere functie dan het hoofdverhaal van de nieuwe X-Men (in 1973) op gang te brengen. Daarnaast is de verbinding met alle voorgaande films erg zwak. De film zet in beide tijdlijnen een compleet nieuwe situatie neer, maar wil vervolgens meteen naar het verhaal toe springen en vergeet daarmee uit te leggen hoe we in die situatie gekomen zijn. Hoe is professor X weer tot leven gekomen? Hoe heeft Magneto zijn krachten teruggekregen? Wat is er gebeurd met alle andere mutanten uit X-Men: First Class? Het zijn vragen waar soms lichtjes naar wordt verwezen, maar die nooit goed worden beantwoord. Het lijkt  alsof er nog een film tussen had moeten zitten die we gezamenlijk gemist hebben.

Maar het moet tegelijkertijd ook gezegd worden dat de film als op zich staand verhaal erg goed werkt. De personages zijn interessant, de Sentinels bijzonder dreigend, het acteerwerk subliem, er zijn veel sterke scènes en het verhaal steekt uitstekend in elkaar, al kan het soms een beetje verwarrend worden. Het einde is echter enerzijds een logische continuatie van het verhaal, maar voelt anderzijds toch erg onbevredigend met het oog op de voorgaande films. Toch biedt het ook mogelijkheden en zal het interessant zijn om te zien welke koers de X-Men nu zullen varen.