Ratatouille

De achtste Pixar-film speelt zich af in Parijs, het gastronomische centrum van de wereld. Rat Remy (met de stem van Patton Oswalt) is een expert op het gebied van eten, dankzij zijn verfijnde reuk- en smaakvermogen. Als hij per toeval in het toprestaurant van zijn grote voorbeeld – de menselijke kok Gusteau – belandt, kan hij zijn geluk dan ook niet op. Hij gooit het op een akkoordje met keukenhulpje Linguini (Lou Romano). Met het talent van Remy en het lichaam van Linguini, zetten de twee binnen de kortste tijd de meest fantastische gerechten op tafel.

Karikaturen

Ratatouille is overheerlijk, van begin tot eind is het een film om bij te smullen. Visueel heeft Pixar zichzelf weer overtroffen: de ratten zien er echt uit, met lieve mensachtige trekjes. Zo loopt Remy graag alleen op zijn achterpoten – dan worden de ‘handen’ waarmee hij kookt niet smerig. De keuken waar het grootste deel van de film zich afspeelt ziet er levensecht uit, en ook Parijs en zijn omgeving zijn prachtig. De mensen, altijd al het zwakste punt van computeranimaties, zijn als leuke, maar zeker niet overdreven karikaturen neergezet. De kleine, schreeuwende chef, de slungelige keukenhulp, de ijzige voedselcriticus. Het werkt allemaal perfect, en het maakt het tot een fraai geheel.

Is de film om te zien al verrukkelijk, de humor overtreft alles. De hele film zit vol met de meest wonderbaarlijke grappen; van klein en subtiel tot grappen waar je lang van moet schaterlachen. De grote finale is zo ongeveer een geanimeerde slapstick. En hoewel de geloofwaardigheid natuurlijk eigenlijk met een korreltje zout genomen moet worden, zou je bijna willen dat ratten écht meesterkoks waren, zo goed zit alles in elkaar.

De echte meesterkok is dan ook Brad Bird, die met The Incredibles (2004) al een superleuke film afleverde, maar zichzelf nu werkelijk overstijgt. Bird is verantwoordelijk voor de regie, het verhaal en hij neemt ook nog een klein stemmetje voor zijn rekening. De overige stemacteurs zijn allemaal even goed gecast – het is een verademing om eens geen grote sterren te horen – waarbij de acteurs onderhevig zijn aan hun personages. Het zijn hun stemmen die belangrijk zijn, niet hun bekendheid in de filmwereld.

Enorme glimlach

De moralistische toon die er in zoveel animatiefilms flink bovenop ligt, is hier ook belangrijk (vooral het belang van vriendschap en familie), maar het wordt netjes weggewerkt in het overkoepelende verhaal. Naast Remy is er uiteraard ook aandacht voor de aandoenlijke Linguini en zijn gemene baas Skinner. Ratatouille is geschikt voor jong en oud en laat je, behalve watertandend, ook met een enorme glimlach op je gezicht de bioscoop weer verlaten.