Caché

Een intellectueel gezin wordt lastig gevallen met anoniem bezorgde videotapes van hun eigen huis en nare kinderlijke tekeningen. De man des huizes gaat in zijn eentje op onderzoek uit. Het lijkt erop alsof hij er meer vanaf weet, wat wrijving oplevert met zijn vrouw en kind. De man wordt paranoïde en zijn drang naar veiligheid keert zich uiteindelijk tegen hem.

Bij de strot

Hanekes films grijpen je bij je strot door het geweld waarmee onderhuidse spanningen tot explosie komen. Zijn films zijn meestal traag. Soms zelfs te traag, dan kabbelen ze zo’n beetje voort tot op het moment waarop je als kijker bij je lurven wordt gegrepen door een scène (of gewoon één bepaald shot) die je niet had zien aankomen. In Caché zit ook zo’n moment. En dat moment leidt tot verwarring. De hele film lang zit je je als kijker af te vragen waar dit naartoe gaat, en dan word je opeens geveld door dat moment. Vanaf dat moment is de balans van de kijker weg, net als die van de twee hoofdpersonen als ze de videocassettes krijgen.

Caché is een ongewone thriller. Het gaat Haneke om een diepere psychologie: wat doet een persoon die door externe factoren in zijn of haar ordelijke bestaan opeens wordt geconfronteerd met nare en pijnlijke uitspattingen? Het is een interessante vraag die Micheal Haneke vaker stelt in zijn films. De mens in Hanekes films is in zulke situaties vooral passief en laf.

Meesterwerk

Caché is een waar meesterwerk: Juliette Binoche en Daniel Auteuil zijn subliem als het echtpaar dat wordt lastiggevallen, de film is erg realistisch, en er kan een bruggetje gemaakt worden naar onze huidige samenleving zonder dat de film te prekerig wordt. Een vervelend pamflet is Caché niet geworden, daarvoor is de film niet moralistisch genoeg, maar de film geeft wel een duidelijke visie mee: we nemen liever nog een slaappil en slapen onze zorgen weg, dan dat we de problemen aanpakken en op een juiste manier oplossen.

De dvd bevat uitgebreide extra’s, die een mooi beeld geven van de charismatische filmmaker. Haneke geeft in een interview van bijna een half uur zijn visie op de huidige maatschappij en praat over een van de belangrijkste onderwerpen van de film: hoe mensen hun burgerlijke bestaan bewaken. Daarnaast biedt de dvd nog een kijkje op de set, waar vooral het perfectionistische karakter van de regisseur aan het licht komt. Zo briest hij tegen zijn cameraman als deze met zijn camera niet door de deur kan, terwijl dat wel was afgesproken. Hier komt een andere man naar voren dan de lachende, sympathieke man uit het interview. Uit het interview blijkt verder dat hij vooral houdt van de komische films van Woody Allen. Maar zijn favoriet blijft toch Salò van Pasolini. Volgens hem een mijlpaal voor het intense realisme waar hij, zoals blijkt uit Caché, een voorstander van is.

Lees ook de recensie van de bioscoopversie.