Film / Films

Bloed op het spoor

recensie: Transsiberian

In Transsiberian vormt een lange treinreis het ideale plotmiddel voor een sfeervolle thriller die de vaart er goed inhoudt. Brad Anderson (The Machinist) laat een Amerikaans koppel door Siberië trekken, waar ze in contact komen met een paar smokkelende backpackers. Al gauw raakt het paar verzeild in benarde situaties en worden ze verdacht door de Russische politie.

~

Een trein is een geliefde locatie voor thrillerregisseurs. Alfred Hitchcock buitte met The Lady Vanishes de suspensepotentie van de trein perfect uit, en in The Narrow Margin worden benauwende gangen en coupés perfect gebruikt in een race tegen de klok. Transsiberian is duidelijk geïnspireerd op dit genre van treinthrillers.

De film begint met een politieonderzoek in Siberië, waar een kille Ben Kingsley geconfronteerd wordt met een onopgeloste moord. De plot focust zich vervolgens op Roy (Woody Harrelson) en Jessie (Emily Mortimer), een Amerikaans koppel dat van China naar Moskou reist op de Trans-Siberische express. Roy en Jessie zijn missionarissen die liefdadigheidswerk hebben verricht en ze worden geportretteerd als goedwillende toeristen die zich verbazen over Rusland. Zij komen de ervaren globetrotters Carlos en Abby tegen die in dezelfde coupé slapen. Carlos, lekker glad gespeeld door Eduardo Noriega (Abre los Ojos en El Lobo), weet de onzekere Jessie al gauw te fascineren. Carlos komt erachter dat Jessie voor haar brave missionarissenwerk een ander leven leidde en door Roy uit het slop is gehaald. Als Roy plotseling verdwijnt reist Jessie met Carlos en Abby verder, terwijl de sensuele spanning tussen Carlos en Jessie stijgt. Ondertussen probeert Jessie te achterhalen wat er met Roy is gebeurd en komt zij erachter dat Carlos en Abby iets verbergen. Gaandeweg mengt Ben Kingsley’s nieuwsgierige politiecommissaris zich ook in het verhaal en ontstaat er een link met de moord die eerder in de film te zien is geweest.

Traditionele treinthriller

~

Regisseur Brad Anderson maakte eerder het duistere The Machinist. Met die film wist hij goed een beklemmende sfeer neer te zetten. In Transsiberian voegt hij nieuwe locaties toe die als decor dienen voor snelle plotwendingen. Hij heeft een goed oog voor de couleur locale en het kille exotisme van het Russische achterland, en het camerawerk en de montage weten de benauwende ervaring van een treinreis goed over te brengen. De spanning wordt aan het begin van de film ook gecreëerd door de kijker lang in het ongewisse te laten over de achtergronden en de motieven van de voornaamste personages. Halverwege het verhaal wordt de film rommeliger en minder pakkend als ongeloofwaardige plotwendingen worden gebruikt om naar een spannende conclusie toe te werken.

~

Emily Mortimer speelt meestal onschuldig ogende en brave vrouwen (zie haar rollen in Match Point en in Lars and the Real Girl). In Transsiberian weet zij te overtuigen als een vrouw met diepere geheimen en een onverwerkt verleden. Woody Harrelson komt over als een naïeve Amerikaans goedzak die als een enthousiaste toerist de film doorslentert, totdat hij merkt dat zijn vrouw dingen voor hem verbergt. En Ben Kingsley valt in de film terug op zijn dreigende schurkenrollen (Sexy Beast), gecombineerd met een vleugje charme. Andersons toont met Transsiberian vooral zijn kwaliteiten als genrefilmer. De film is een spannende en vermakelijke tocht die niets nieuws biedt, maar een degelijke aanvulling is op traditionele suspensethrillers.