Samen alleen

Maria (Ana Fernández), een chagrijnige vrouw van 35, is teleurgesteld in het leven. Ze woont in haar eentje in een achterbuurt, drinkt meer dan goed voor haar is en is zwanger van een scharrel die absoluut niet van haar houdt. Wanneer haar vader in een nabijgelegen ziekenhuis opgenomen wordt, komt haar moeder Rosa (María Galiana) tijdelijk bij haar in te wonen zodat zij haar zieke man kan bijstaan. Dat zij dit doet mag al een godswonder heten aangezien haar man haar onderdrukt en als oud vuil behandelt. Hoewel Maria haar moeder bits behandelt, probeert de warmhartige Rosa het leven van haar dochter wat op te vrolijken.

Symboliek

De overeenkomst tussen beide vrouwen is dat ze een leven hebben waar je niet jaloers op zou worden. Het grote verschil is de manier waarop ze met tegenslagen omgaan. Solas laat zien dat zowel de vriendelijke houding van Rosa, die haar noodlot met een glimlach accepteert, als de wantrouwende en cynische instelling van Maria beide geen garantie zijn voor een fijn leven. Zambrano biedt slechts één uitweg die de vrouwen behoedt voor dit deterministische doemscenario: de medemens. Waar Maria’s leven door Rosa (let op de symboliek in naam) letterlijk en figuurlijk wordt opgefleurd, gebeurt hetzelfde bij Rosa door het contact met Maria’s bejaarde onderbuurman, Vecino (Carlos Álvarez-Novoa).

Eendimensionaal

Naast het aangrijpende verhaal zal Solas je vooral bijblijven om de prachtige acteerrollen. Met name de vertolking van de twee hoofdrollen door Fernández en Galiana is ijzersterk, maar ook Vecino wordt als een onvergetelijke innemende man neergezet. Dat bij een aantal personages één karaktertrek erg dominant is, en dat deze personages daardoor eendimensionaal blijven, is aan de ene kant wel jammer maar het is niet zo storend dat het afbreuk doet aan de film.

Blijf zoeken

Solas vergaarde een indrukwekkend aantal prijzen op filmfestivals, en terecht. Het is een mooie film waarin niets mooier gemaakt hoeft te worden dan het is. Het is een typische film voor het filmhuis: een ontroerend familieportret waarin emotie meer aandacht krijgt dan de actie, waarin personages het plot stuwen in plaats van andersom. Een film over opoffering, het aanvaarden van je lot en over de wetenschap dat geluk altijd om de hoek kan liggen. Als je maar blijft zoeken.