Don

De twaalfjarige Don houdt nogal van vechten. Als de maat vol is, wordt hij van zijn rijkeluis-school gestuurd. Het jongetje moet het daarna zien te rooien op een zwarte school, waar hij niemand kent. Hij is een vreemde eend in de bijt, en hij heeft het zwaar te verduren. Gelukkig heeft onze held één troef in handen: hij kan ontzettend goed voetballen. Samen met zijn nieuwe schoolgenoten schrijft hij zich in voor een voetbaltoernooi. Don hoopt met het winnen van het toernooi ook het respect van zijn leeftijdsgenoten te veroveren.

Respect

Respect is erg belangrijk in deze harde jeugdfilm. Een grote mond opzetten en iemand voor zijn bek slaan, zijn middelen om status te krijgen op het schoolplein; Don is een jongen die zich niet de kaas van het brood laat eten. Hij zoekt conflicten op met de stoere jongens en hoopt daardoor bewondering af te dwingen en uiteindelijk één van hen te worden. Aan de andere kant probeert hij ook vriendschap te sluiten met de pispaal van de klas. Wat dat betreft maakt hij het zichzelf niet erg makkelijk. Helaas is het ook niet makkelijk om van de hoofdpersoon te gaan houden. Don (Clemens Levert) kijkt steeds kwaad en strak voor zich uit en bezit geen spoortje humor. Hij is zo serieus dat hij pas op driekwart van de film zijn eerste lach toont. Een beetje relativering en humor had de film geen kwaad gedaan. Verder volgen zware thema’s als racisme, de dood, homoseksualiteit en aanranding elkaar in moordend tempo op. Bij geen enkel onderwerp is de tijd genomen om het uit te diepen.

Bitches en battles

Het scenario is jammer genoeg erg clichématig opgezet. Don zag, kwam en overwon met de finale van het toernooi als apotheose. In anderhalf uur groeit hij uit van outcast tot leider van het schoolplein en het voetbalveld. De grootste pestkop van de school blijkt toch de kwaadste niet te zijn en het grootste mietje blijkt tot meer in staat te zijn dan iedereen dacht.

Het geheel wordt adequaat in beeld gebracht waarbij extra aandacht is besteed aan de actiescènes. Als er een klap wordt uitgedeeld lijkt het qua geluid wel alsof Rocky Balboa aan het werk is. De voetbalwedstrijden worden in beeld gebracht als ware het Nike-commercials. Leuk gedaan maar ook wat over the top. Het geheel is in een uiterst hip jasje gestoken: je hebt soms het gevoel dat al die dreumesen de hele dag hun helden in de hiphop- en r&b-clips na doen. Er worden vele intense blikken met elkaar gewisseld, de meisjes zijn ‘bitches’ wier achterkant je bewondert en waarmee je het wil doen en een woordenwisseling of ruzie wordt uitgevochten door middel van een rapbattle.

Doelgroep

Don blijft oppervlakkig. Snelheid en actie zijn verkozen boven het uitdiepen van de actuele problematiek die kinderen bezighoudt. Ik denk echter niet dat de doelgroep zich zal vervelen bij het zien van deze film: hij zit vol vaart en bevat veel herkenbare situaties. De wijze lessen die deze film toch ook probeert uit te dragen verzuipen helaas in al het actiegeweld.