The American

Jack (George Clooney) is een moordenaar, daar laat regisseur Anton Corbijn al snel geen twijfel over bestaan. Hij blijkt te werken voor een mysterieuze man die hem inhuurt om mensen uit de weg te ruimen of om voor andere huurmoordenaars ingenieuze geweren in elkaar te zetten. Na het debacle in Zweden, waar Jack zijn schild liet vallen en de fout maakte iemand te vertrouwen, reist hij af naar Italië. Door zijn opdrachtgever wordt hij daar naar een slaperig dorpje gestuurd, waar hij een geweer moet afleveren aan de mysterieuze Mathilde (een matige Thekla Reuten).

Geweten

Jack krijgt echter steeds meer last van gewetenswroeging. Hij is het zat de hele wereld over te moeten reizen om mensen te vermoorden en wil niet meer leven met de constante dreiging dat het zomaar mis kan gaan. Daar komt bij dat hij geplaagd wordt door een toenemende eenzaamheid en behoefte heeft aan gezelschap, iets dat onmogelijk is in zijn vakgebied waar hij beroepshalve iedereen moet wantrouwen.

Na zijn succesvolle filmdebuut

Een doorsnee thriller is The American echter zeker niet. Met minutieuze aandacht voor detail observeert Corbijn in ellenlange scènes het ambt van huurmoordenaar, dat eentoniger en saaier is dan je zou denken. Zo eentonig en repetitief dat de film bij vlagen zelf nogal saai dreigt te worden. Zeker omdat dit niet de eerste film is die op dergelijke wijze probeert dit bijzondere ambt te ontleden. In The Limits of Control koos Jim Jarmusch vorig jaar bijvoorbeeld een vergelijkbare benadering.

Corbijn zelf ziet The American graag als een eigentijdse western. Een buitenstaander doet zijn entree in een slaperig stadje, dat door zijn komst wordt ontwaakt. De film eindigt zelfs met een heuse shoot-out. Corbijn wil dit punt echter iets te veel benadrukken, mede door in een café de slotscène van

Het is met name aan George Clooney te danken dat de film ook in dit stadium blijft intrigeren. Als een van de weinige grote filmsterren die het momenteel aandurven zich kwetsbaar op te stellen, is Clooney wederom uitstekend op dreef in een voor hem atypische rol die hij ingetogen en subtiel vertolkt. De aanwezigheid van een filmster als Clooney zorgt er daarnaast ook voor dat de kijker zich wat gemakkelijker met Jack, toch geen lieve jongen, gaat identificeren en bereid is wat tijd en moeite in de film te stoppen. Dat betaalt zich op den duur uit door de imposante beeldenpracht waarmee Corbijn zijn reputatie eer aandoet. The American grossiert in fraaie shots die optimaal gebruik maken van de Italiaanse Abruzzen, waar vrijwel de gehele film zich afspeelt. Het is duidelijk dat we hier te maken hebben met een filmmaker die eerst vanuit het beeld denkt en zich pas later om het verhaal bekommert. Dat is voer voor critici die zullen beweren dat de plot van The American iets te herkenbaar is, maar wat zou het, als een film er zo onwaarschijnlijk mooi uitziet?