The Yes Men Fix the World

The Yes Men Fix the World is een documentaire in de stijl van Michael Moore. Door middel van animatiefilmpjes en interviews waarin mensen belachelijk worden gemaakt wordt het vrijemarktprincipe van de Verenigde Staten belicht als een idioot systeem. De Yes Men zoeken echter op een andere manier de confrontatie met de mensen waartegen zij protesteren. Door zich voor te doen als medewerkers van de bedrijven die ze bekritiseren, weten ze de aandacht op een ludieke manier op hen te vestigen.

Ideologisch pamflet

De documentaire begint met hun grootste stunt ooit. In een interview voor de BBC doen zij zich voor als medewerkers van Dow Chemical en nemen de schuld op zich voor de ramp in Bhopal. Als later blijkt dat het om een grap gaat, is de verontwaardiging groot. Want dit moet toch zeker kwetsend zijn voor de inwoners van Bhopal? De Yes Men reizen af naar India om de reacties van de mensen voor wie ze aandacht proberen te vragen te peilen. Gelukkig lijken alle slachtoffers juist blij met de actie van de twee mannen. Helaas worden mogelijke mensen die de grap niet kunnen waarderen niet aan het woord gelaten. De Yes Men pretenderen dan ook geenszins objectief te zijn. Hun film is een ideologisch pamflet tegen de vrije markt en de globalisering.

Aanstekelijk idealisme

Het grappige is dat de stunts die de Yes Men uithalen vaak niet werken zoals ze hopen. Wanneer ze de slechte daden van de kapitalistische vrijemarktaanhangers willen spiegelen door hen te choqueren met belachelijke producten, worden ze enkel met interesse en enthousiasme benaderd. Het enige wat ze hiermee bewijzen is dat de vrije markt een speelplaats is voor elke gek die iets wil verkopen. Er is immers altijd wel iemand die het wil kopen.

The Yes Men Fix the World is een vermakelijke documentaire met een frisse, positieve toon die getuigt van ondernemingslust. Het idealisme van de twee mannen werkt aanstekelijk en het is erg geestig om te zien dat congressen en zelfs televisiezenders totaal geen research doen naar de mensen die ze uitnodigen. De Yes Men komen weg met grappen die soms zelfs op bestuurlijk niveau steeds te laat achterhaald worden. Het feit dat de mannen niet alleen signaleren wat er mis is met de wereld, maar er op verschillende manieren actie op ondernemen, voorkomt dat de film een zeurderig moralistische toon heeft. Het gebrek aan objectiviteit is de makers dan ook vergeven.