Zelfbewuste marionetten in visueel pareltje

Zo lang als men zich kan herinneren, woedt er een strijd tussen de revolutionaire Zeniths en de inwoners van Hebalon. De koning van Hebalon heeft de Zeniths jarenlang met harde hand onderdrukt en voelt zich daar zo schuldig over dat hij zelfmoord pleegt. In een afscheidsbrief vol boetedoening vraagt hij aan zijn zoon en opvolger Hal Tara om vrede te stichten tussen de twee volkeren. De brief wordt echter eerder gevonden door Nezo, de slechte broer van de koning, die de brief verstopt en een moord door de Zeniths in scène zet. Hal Tara zweert wraak en onderneemt een zwerftocht om de moordenaar van zijn vader te vinden. Hij laat Hebalon achter in de handen van de onbetrouwbare Nezo.

Duistere sfeer

Strings bevat alle elementen van een klassiek, spannend verhaal: bedrog, liefde, moord en strijd. Deze klassieke thematiek wordt visueel sterk uitgewerkt. Het poppenspel is van een hoog niveau, de settings leveren een meeslepende duistere sfeer op. Dit resultaat vergde dan ook de nodige voorbereiding. Klarlund heeft meer dan vier jaar aan de film gewerkt en gebruikte voor de opnames meer dan twintig marionettenspelers en ongeveer tien kilometer draad.

Bewust

Over het draad gesproken: in de meeste films met poppen in de hoofdrol worden de draadjes bij de postproductie met de computer weggehaald. In Strings gebeurt dit opvallend genoeg niet. Deze film heeft wat dit betreft een heel andere opzet dan de meeste marionettenfilms. In Strings zijn de popppen zich namelijk bewust van hun pop-zijn. Naast draadjes om te bewegen hebben de poppen ook allemaal een draad die vanuit hun hoofd naar de oneindig hoge hemel reikt: hun levensader. Als dat touwtje breekt of doorgeknipt wordt, sterven ze. De draden spelen een actieve rol in het verhaal. Zo kan een hele stad beschermd worden door het in de lucht takelen van een lange stok die de draden van aanvallers tegenhoudt, zodat deze niet verder kunnen lopen.

Vergezocht

Strings oogstte in de media erg veel lof. Toch waren er ook enkele kritische geluiden te horen, voornamelijk over de boodschap van de film. Critici beschuldigden Klarlund ervan Hebalon op een ongenuanceerde manier symbool te laten staan voor de Verenigde Staten en hun houding ten opzichte van immigranten en andersdenkenden.
Deze kritiek doet echter vergezocht aan. Of dit inderdaad de achterliggende boodschap van Klarlund is of niet, en hoe genuanceerd of ongenuanceerd deze boodschap zou zijn, lijkt eigenlijk helemaal niet zo belangrijk. De essentie van de film ligt namelijk niet zozeer in de narratieve ontwikkelingen. Deze film draait om inventiviteit en visuele kracht. Wat dat betreft is Strings uitermate geslaagd.