The Wedding Planner

Als er hier in Nederland twee mensen gaan trouwen, regelen ze een zaaltje, een bandje en een fotograaf. Ze vragen een jolige oom of neef om ’s avonds als ceremoniemeester op te treden en dat is het wel ongeveer.

In Amerika gaat het even iets anders: daar zijn speciale bureaus die de hele planning voor je regelen, van de jurk tot uit Bali geïmporteerde boompjes en beelden voor in de tuin. In The Wedding Planner is Mary (Jennifer Lopez) precies dat: een huwelijksplanner. En een hele goede op de koop toe.

In het begin van de film wordt quasi-subtiel verzucht: “Kijk, daar gaat de huwelijksplanner. Wat zal die een romantisch leven leiden!”, maar al in het volgende shot zien we Jennifer een TV-diner opwarmen en alleen in bed stappen. Deze vrouw, die alles kan regelen voor twee verliefde mensen, moet het zelf zonder partner stellen.

Dit verandert als ze Steve (Matthew McConaughey) tegenkomt. Hij is een kinderarts die haar het leven redt en op wie ze na een avondje uit stapelverliefd wordt. Er is één probleem: Steve is verloofd – met een van Mary’s klanten.

The Wedding Planner is geen goede film. Het script is onder de maat en het verhaal is niet verrassend, met een einde dat je al anderhalf uur van tevoren ziet aankomen: natuurlijk krijgen ze elkaar. (Alhoewel dit niet per sé een slecht punt hoeft te zijn bij dit soort films, telt het hier slechts op bij de negatieve aspecten van deze film).

Met uitzondering van een scène in het ziekenhuis waar Steve werkt en een paar uitspraken van Massimo, de Italiaanse jongen die een oogje heeft op Mary, heb ik gedurende de hele film niet één keer hoeven lachen – geen goed teken bij een romantische komedie.

Aparte vermelding krijgt de muziek, die van het zwaar verouderde soort is dat ik in een documentaire eens “mickey-mousing” heb horen noemen. Hierbij wordt visuele informatie rechtstreeks vertaald in de muziek: versnelt een personage even zijn pas, dan hoor je meteen de standaard getokkelde strijkinstrumenten uit de Disney-cartoons (waar de term vandaan komt). De rest van de soundtrack wordt opgevuld door gladde popdeuntjes die allemaal bijdragen aan de wegwerpkwaliteit van de hele film.

The Wedding Planner is geen goede film. Sterker nog: The Wedding Planner is een volstrekt nietszeggende, onoriginele “romantische komedie” die het verdiend had om meteen op video te worden uitgebracht.