Een collage van plastic

Tijdens het Weekend Break Festival was het Grand Theater in Groningen een weekend lang de speeltuin van Club Guy & Roni. Dat betekent dans, muziek en natuurlijk theater. Zo ging ook de voorstelling The Jungle is our House in première. Geïnspireerd door een leus op een spandoek verkreeg de voorstelling zijn titel. “The Jungle is our house plz don’t destroy it, if you do so then where is the place to go?” luidt een van de spandoeken tijdens het protest tegen de sluiting van het illegale kamp in Calais.

Fragmentarisch

Een voorstelling over de droom van een beter bestaan en de kille realiteit, “dit is niet hoe ik het me had voorgesteld.” De toneeltekst is poëtisch, vol herhalingen en van de hak op de tak. Fragmentarisch wordt het verhaal niet alleen in tekst verteld, maar ook in beweging en muziek, want “de man met de gitaar kan het zoveel beter vertellen.” De muziek van Bert Dockx zet constant de sfeer in de voorstelling, van een bottleneckbluesriff tot duistere scheurende effecten en een eindsoundtrack die je kippenvel bezorgt.

The Jungle is our House is een collage van monologen, muziek en dans. Deze drie elementen bestaan keurig naast elkaar, de dans breekt nooit uit het wit getekende vierkant, de gitarist staat in de linkerhoek en actrice Veerle van Overloop vertelt zittend in een spot rechts. Ze versterken elkaar niet altijd: als de gitarist met zijn effectbakjes speelt terwijl actrice Veerle Overloop haar monoloog doet, werkt dat visueel verstorend.

Verbeeldend

De choreografie is prachtig en spreekt tot de verbeelding wanneer Veerle van Overloop door een grijs kleed wordt bedekt. Igor Podsiadly danst vervolgens met haar lichaam balancerend in het grijze doek. Het decor is simpel abstract, maar effectief. Plastic omlijst het toneel en dient als doek voor de projecties die soms abstract en dan weer erg letterlijk zijn. De eindtekst is geheel in een Slavisch klinkende taal, op het doek wordt de Nederlandse vertaling van de tekst als autocue meegerold. Hoewel de onverstaanbare woorden melodieus en emotioneel klinken, helpt de vertaling niet mee. De gigantische lappen tekst werken eerder afleidend. Het wordt een spelletje; bij welke zin is de acteur nu?

The Jungle is our House spreekt vanuit verschillende kunstvormen over verschillende werelden, die elkaar door de fragmentarische aard van de voorstelling niet altijd ontmoeten. Een interdisciplinaire collage die tot de verbeelding spreekt, over hemel en hel, gevangen in een paar vierkante meter, een klein wit getekend vierkant.