Dizzy Mizz Lizzy @ De Bosuil, Weert
In de zaal zijn duidelijk twee groepen te onderscheiden. De ene groep volgt de band al sinds het begin, heeft de leeftijd van mijn ouders en zingt alle oude nummers uit volle borst mee. De andere groep zingt met name de nummers van het nieuwe album mee, draagt skinny jeans en een t-shirt van de band.
Zelf behoor ik tot een eenzame derde groep: geen skinny jeans, geen band t-shirt en geen van de nummers kan ik meezingen, maar daar komt verandering in. Het is bijzonder om in een zaal te staan met zo’n divers publiek, maar niet heel vreemd als je de geschiedenis van de band Dizzy Mizz Lizzy kent. Dizzy Mizz Lizzy is een Deense rockband, opgericht in 1988. Met name tussen 1994 en 1997 waren de drie rockers erg succesvol in eigen land en in Japan om vervolgens in 1998 uit elkaar te gaan. Uiteindelijk komen ze weer samen en in 2016 verscheen het derde studioalbum Forward in Reverse.
Rauwe, ongepolijste rockmuziek
Een gat van zo’n 18 jaar verklaart het gemengde publiek van trouwe fans van het oude werk en nieuwe fans die voornamelijk het meest recente werk kennen. Van een aantal mensen in het publiek hoorde ik dat ze de band vorig jaar leerden kennen op Bospop. Daar maakte de band veel indruk. 28 januari was het dan zover,in de Bosuil in Weert stond ik samen met drie vrienden klaar voor een avond rockmuziek. En dat kregen we.
In het voorprogramma staat BloYaTop, een driekoppige Limburgse rockband. Energie en tempo. Qua muziek in grote lijnen te vergelijken met ZZ Top, Foo Fighters en The Offspring. Zichtbaar genieten ze van het publiek, ieder op een eigen manier. Gitarist Mark Ferguson speelt met zijn ogen dicht, Paul Huge drumt juist met zijn ogen wijd open en zanger en bassist Mr. E geeft de zaal steeds meer energie. Fijne muziek om naar te luisteren én naar te kijken, heerlijk!. Rauw, ongepolijst en ook wel herkenbaar. Jammer alleen dat de zanger met zijn stem niet voldoende boven de muziek uit komt, waardoor hij slecht verstaanbaar is.
Na een goede drie kwartier BloYaTop is het tijd voor het hoofdprogramma.. Met ‘Mindgasm’ laat Dizzy Mizz Lizzy direct horen waar ze voor kwamen: lekkere melodieuze rockmuziek met de bijzondere stem van zanger en gitarist Tim Christensen. Een stem die goed past bij de gevoelige platen, maar waar hij ook flink mee uit kan halen. Een stem die je herkent uit duizenden.
Geen geouwehoer
Ik ga naar concerten voor de muziek, dus dat Dizzy Mizz Lizzy gas geeft en weinig tijd verspilt met geouwehoer doet mij veel plezier. Hier mag lekker geknald worden en daar voorziet Dizzy Mizz Lizzy zeker in. De setlist wisselt tussen oud en nieuw materiaal en combineert ruig met rustig. Mijn persoonlijke favorieten? In de nummers ‘Love is a loser’s game’ en ‘Made to believe’ komt de stem van Christensen met name in de rustige stukken extra goed naar voren. Bij ‘Barbedwired Baby’s Dream’ komen ze muzikaal even goed los wat vooral blijkt uit de rondende solo’s.
Aan het eind van de set staan drie rustige, ingetogen mannen op het podium. Een band die perfect op elkaar ingespeeld is, veteranen die hun vak verstaan. Hier kan ik van genieten, voor praatjes luister ik wel naar de radio. Dizzy Mizz Lizzy, jullie hebben er een fan bij!
