Ziekenhuissoap in boekvorm
De liefhebbers van de series ‘Grey’s anatomy’ en ‘ER’ moeten vooral de nieuwe roman van Van Sambeek in hun vakantiekoffer werpen. Deze roman over het wel en wee van ziekenhuispersoneel en hun patiënten is hyperrealistisch, grappig en schokkend tegelijk.
Ciel Heintz schreef eerder samen met Liesbeth van Erp onder de naam Liza van Sambeek het boek Zadelpijn en ander damesleed. Met haar nieuwe roman levert ze voor de derde keer in haar eentje een pakkend boek af. Het is duidelijk dat de auteur een achtergrond heeft in de gezondheidszorg. Als geen ander weet ze in Bloed, zaad en tranen te beschrijven hoe het er in een ziekenhuis aan toegaat: de grove grappen die gemaakt worden tijdens operaties, de geldingsdrang van de artsen en de onderlinge concurrentie moet ze van dichtbij hebben meegemaakt, zo beeldend worden deze situaties beschreven.
Sores
In Bloed, zaad en tranen volgen we vier medewerkers van het zojuist geopende Belle van Zuylen Medisch Centrum in Leidsche Rijn. Evelien, Ewoud, Eugenie en Joop hebben niet alleen hun handen vol aan hun patiënten; ze hebben ook genoeg sores in hun eigen leven. Zo wordt Evelien aangerand op weg naar haar werk, is Eugenie wanhopig op zoek naar een zaaddonor, worstelt Joop met een scheiding en probeert Ewoud los te komen van zijn bezitterige moeder.
Aan elk personage zijn twee hoofdstukken gewijd en dat levert een verrassend perspectief op. De vier medewerkers spelen een rol in elkaars leven, zowel zakelijk als privé, en het is boeiend te lezen hoe verschillend zij dezelfde situaties ervaren.
Soap
Het boek is grappig door de manier waarop de vier hoofdpersonages worden beschreven. Het leest als luchtige chicklit, maar de karakters zijn wonderwel goed uitgewerkt, vooral het haantje Ewoud. Op de werkvloer gaat hij over lijken, maar hij krimpt ineen zodra ’s avonds zijn moeder aan de lijn hangt. Daarnaast kent het boek ook een andere, serieuzere kant. Cases van patiënten worden op zo’n hartverscheurende manier beschreven dat het je naar de keel grijpt. Als levendig wordt verteld hoe een moeder met twee kleine kindjes na een auto-ongeluk wordt binnengebracht, krijg je als lezer een brok in je keel. Bij de televisiepresentatrice met kanker die een voorkeursbehandeling krijgt, voel je dan juist weer plaatsvervangende boosheid.
Dit boek is een ware ziekenhuissoap: het bevat een ideale mix van drama, humor en romantiek. Het niveau overstijgt dat van het ziekenhuisromannetje ruim. Bloed, zaad en tranen is voor de liefhebbers van ziekenhuisseries dan ook een uitstekend alternatief voor een vakantie zonder televisie.
