Emancipatie als bron van het kwaad

Karel van het Reve klaagde eens dat er geen ‘rechtse’ romans waren: waarom werd nooit de arbeider neergezet als een bedrieglijk, onbetrouwbaar stuk vlees dat zijn nobele en naïeve baas telkens een poot uitdraaide? Voorziet Thierry Baudets debuutroman in deze behoefte?

Er is in de dertig jaar nadat Van het Reve zijn uitspraak deed, wel iets veranderd in het links-rechtsdebat. Baudets boek gaat niet over de klassieke links-rechtstegenstellingen van de arbeider en het grootkapitaal. Baudet richt zijn pijlen wel op een ander links stokpaardje: vrouwenemancipatie. Het is niet de arbeider maar de vrouw die hier als bedrieglijk en onbetrouwbaar stuk vlees de nobele, aardige en ietwat naïeve man keer op keer een loer draait.

Die man is de niet onknappe jonge promovendus Gregor, het hoofdpersonage van het boek. Twee vriendinnen vragen hem om voor hun bedrijfje te komen werken. De tweelingzussen hebben een escortbureau opgezet waar vrouwen mannen kunnen inhuren voor een avondje uit – eventueel met seks toe. Deze Love Doctors moeten de vrouwen weer eigenwaarde geven en, als ze daarvoor in zijn, seksueel genot bezorgen. In het werkkoffertje van deze doktoren zitten geen stethoscopen en bloeddrukmeters, maar vibrators en dildo’s. Gregor besluit voor ze te gaan werken.

De dictatuur van de clitoris

Gregor valt in de smaak en werkt vervolgens heel wat vrouwen af. Maar kersverse Love Doctor, die alleen met moeder en zus is opgegroeid, zoekt bij zijn klanten geborgenheid en onschuld. Dat denkt hij uiteindelijk te vinden bij Marie, het onervaren meisje dat door hem ontmaagd wordt. Hij wordt verliefd. Maar met de Magic Wand (een vibrator) geneest Love Doctor Gregor haar van de onschuld en creëert een monster: de dictatuur van de clitoris. Marie is niet meer op zoek naar geborgenheid, maar naar puur genot. Gregor is haar verloren aan de boze buitenwereld.

De hedendaagse wereld is de dader in het verhaal van Baudet. Zijn vriendinnen van het escortbedrijfje zien het breken van het taboe op seksueel genot bij vrouwen als de laatste stap van de emancipatie van de vrouw. De moderne vrouw is bevrijd van ouderwetse culturele opvattingen en is vrij om lichamelijk genot na te streven. Niet de vrouw, maar de man is gedegradeerd tot lustobject. En erger nog: geen man kan tippen aan de vibrators die de vrouwen gratis krijgen bij abonnementen op de Viva of elkaar, zogenaamd voor de grap, op verjaardagen cadeau doen. Lust verslaat de liefde en de vibrator verslaat de man, zo luidt de klacht van het boek. ‘De emancipatie heeft het roofdier in hen gewekt.’ En, zo beweert Baudet, de feminiene samenleving heeft mannen van jongs af aan geleerd zich als prooi te gedragen.

Cultuurkritiek

De aanklacht is interessant en doet denken aan de Britse conservatieve filosoof Roger Scruton, waar Baudet sterk door is beïnvloed. Scruton hekelt de hedendaagse liberale opvatting over vrijheid. Waar hij voor vrijheid om verbintenissen aan te gaan is, ziet hij dat mensen vrijheid gebruiken om hun genotszucht te bevredigen. Waar het eerste volgens Scruton staat voor opbouwen van een leven en het nastreven van geluk ín dat leven, staat het tweede voor een vlucht uit het leven, een vlucht naar een narcistische droom. Baudet deelt die mening, zoals blijkt uit een column in zijn eerder verschenen boek Oikofobie.

Het onderwerp mag interessant zijn, Baudets verhaal is dat een stuk minder. Hoewel vlot en prettig geschreven, blijft het oppervlakkig. De karakters blijven levenloze argumenten om de stelling van het boek te onderbouwen. De flashbacks naar Gregors jeugd zonder vader, waar de oorzaak van zijn problematische relatie met vrouwen ligt, lijken er een beetje met de haren bijgesleept. Al met al lijkt er meer in te zitten dan Baudet eruit haalt. Door zijn vlotte en prettige schrijfstijl leest het boek makkelijk weg, en uitsluitend daarom is het boek de geringe moeite van het lezen waard. Maar nog minder moeite kost de eerder genoemde column van Baudet van tweeënhalve pagina in Oikofobie. De uitwerking van die column in een boek van 260 pagina’s, is nauwelijks van toegevoegde waarde. Baudet is een interessante denker, maar nog geen interessante romanschrijver.