Stripkat Heinz wordt vader

Heinz is de creatie van Amsterdammers René Windig (1951) en Eddie de Jong (1950). Van 1987 tot 2007 maakte hij bijna continu het Parool onveilig, resulterend in 24 albums. Momenteel worden de stroken heruitgegeven in 5 kloeke delen, ingekleurd en met een schat aan extra pagina’s vol informatie over de achtergronden van de strip.

Storyboard
Alsof het niets is verschijnt er tussendoor nog even een goednieuw album. Niet zo maar een album, nee, Windig en de Jong wagen zich aan een heuse grafische roman! Hoewel: je moet met dat soort zaken bij hen altijd voorzichtig zijn. Ze gaan hun eigen gang en steken graag de draak met de conventies van het medium ‘stripalbum’.

Dat blijkt ook nu weer het geval te zijn. Heinz, de graphic novel is niets anders dan het script van de tekenfilm die in 2001 op stapel stond maar nooit het daglicht heeft gezien en waarvan het storyboard omgewerkt naar dagstrookjes ook al eerder in de krant heeft gestaan. Voor de kenners van Heinz: chronologisch hoort het album thuis tussen deel 23 en 24 van de reguliere reeks. Niks nieuws onder de zon dus.

Exposé van invloeden

Wie Heinz, de graphic novel openslaat met de verwachting een diepgravende persoonlijke levensreis mee te gaan maken zal dan ook teleurgesteld worden. Weliswaar wordt Heinz in dit boek vader, maar dat gebeurt pas nadat er allerlei ongein heeft plaatsgevonden zonder dat Heinz zelf er aan te pas is gekomen. Zo spelen een stel aardappels dat ze Dick Bos zijn, worden Windig en de Jong zelf lastig gevallen in de kroeg en wordt het kerstverhaal opgevoerd door boskabouters. Het absurdisme viert hoogtij en een logische draad is wel aanwezig, maar moet met een vergrootglas in de gaten worden gehouden.

Tegelijkertijd is Heinz, De graphic novel een exposé van de liefhebberijen en invloeden van Windig en Jong. Tex Avery, de Finse Moemin, Laurel en Hardy, en zelfs een voetbalkwartetspel van Dick Bruynesteyn worden letterlijk gekopieerd. Dit levert een leuk inkijkje op in de inspiratiebronnen van de heren, maar is niet bevorderlijk voor het leesgemak van het toch al zo gefragmenteerde verhaal.

Verzameling schetsen
Daar boven op zijn de stroken in het boek geen uitgewerkte tekeningen, maar is het een verzameling schetsen die de oorsprong als storyboard niet verloochent. Het is een frisse afwijking van de normale strakke Heinz-stijl, maar oogt af en toe ook goedkoop en afgeraffeld. Het leest niet makkelijk weg, waarmee dit album via een eigenaardige kronkelweg de term Graphic Novel toch weer eer aan doet: om er van te kunnen genieten zul je er volledig in moeten duiken en het over je heen moeten laten komen. Iets waar de liefhebbers van Heinz zeker geen moeite mee zullen hebben.