Grafisch geweld
Drie nieuwe Graphic Novels van Comics Lit hebben vrij weinig interessants te bieden. Brownsville verhaalt tamelijk onorigineel over het leven van een Joodse maffioso, Bluesman is het niet meer dan degelijke tweede deel over de in problemen zittende Bluesman en The 101 Best Graphic Novels is een nutteloos overzichtswerk.
Brownsville
In Brownsville, de nieuwe Graphic Novel van het auteursduo Neil Kleid en Jake Allen, volgen we de Joodse gangster Allie Tannenbaum. Na een korte schets van zijn jeugd, waardoor we zijn keuze voor het gangsterleven leren begrijpen, duiken we met hem de harde wereld van de Joodse maffia in.
In Brownsville wordt ongeveer dertig jaar van Allie’s leven uitgemeten, van puber tot vijftiger. Als lezer word je geconfronteerd met zijn beslissingen en hoe hij daar soms later op wordt afgerekend: bijna alles in het verhaal lijkt met elkaar in verband te staan. Al snel worden er ook andere personages geïntroduceerd, wat ervoor zorgt dat het verhaal soms lastig te volgen is door al de sprongen die het van personage naar personage maakt. Geleidelijk worden de belevenissen van Allie steeds heftiger en het verhaal eindigt met een grote rechtzaak, waar hij samen met vele andere maffiosi terecht moet staan.
Hoewel het verhaal in eerste instantie een originele insteek lijkt te hebben (Joodse maffia!) blijkt al gauw dat we hier te maken hebben met een Maffiaverhaal zoals dat al veel vaker is verteld. Hoewel de meeste clichés vermeden worden wekt het nergens de indruk dat je een soortgelijk verhaal nog nooit eerder gelezen hebt. Met Allie’s bezorgde vader wordt nog een goede poging tot psychologische diepgang ondernomen, maar die bezorgdheid wordt vervolgens niet echt uitgewerkt. Zo hou je eigenlijk alleen het gevoel over dat er meer in had gezeten. Eigenlijk geldt dat voor het hele verhaal: niet slecht, maar niet bevredigend. En misschien komt dat wel juist doordat ook bij de climax geprobeerd is de clichés te vermijden, waarna er helaas geen goed alternatief volgt.
Het tekenwerk is van prima kwaliteit. Allen blijkt goed overweg te kunnen met het werken in zwart-wit en levert mooie, evenwichtige composities af. Helaas is het niet erg origineel. Allen baseert zich voornamelijk op de tekenstijlen van andere, bekendere tekenaars. Een vreemd, maar noemenswaardig, detail is zijn uitwerking van de pakken van de diverse Maffiosi. Daar schiet hij qua tekenkunsten gek genoeg wel hoog boven het gemiddelde niveau uit. Waar anderen bij krijtpakken of ruitjesoverhemden plastische en onrealistische tekeningen produceren, heeft Allen veel zorg besteed aan de pakken, zodat behalve de plooien ook de ruitjes of krijtstrepen op realistische wijze meebuigen.
Brownsville is vooral een degelijke Graphic Novel geworden, maar weet nergens echt boven het gemiddelde uit te komen. Waar de Joodse Maffia een origineel verhaal had kunnen opleveren wordt er gek genoeg haast geen aandacht aan het Joodse aspect daarvan besteed, zodat dit verhaal inwisselbaar is voor de meeste andere verhalen over de Maffia, en daar zijn er al meer dan genoeg van.
Bluesman – Book Two
Net als in het eerste deel draait het in deze Bluesman weer om Lem Taylor. Deze keer wordt hij onterecht beschuldigd van moord en moet hij zien te bewijzen dat hij onschuldig is. Vollmars verhaal springt helaas van de hak op de tak en de spanning, die gepaard zou moeten gaan met de hachelijke positie waarin Bluesman zich bevindt, ontbreekt. Waar een simpele verhaallijn nog een kapstok had kunnen zijn voor interessante Bluesaspecten, zijn ook de daarmee gevulde scènes teleurstellend. Op het moment dat je moet luisteren naar een liedje dat op papier alleen in muzieknoten voorbijkomt wordt er namelijk wel heel veel van je inlevingsvermogen gevraagd.
Het tekenwerk van Callejo is vreemd, maar went na een tijdje. Zijn in zwart-wit getekende en met grijstinten ingekleurde figuren doen aan de ene kant cartoonachtig aan, maar aan de andere kant lijken ze juist realistisch. De mengvorm levert geen optimaal resultaat op, maar is wel origineel. Iets wat bij andere Graphic Novels nog wel eens wil tegenvallen. Dit tweede deel van Bluesman is uiteindelijk best aardig, maar ook niet meer dan dat.
The 101 Best Graphic Novels
In dit dunne boekje van Stephen Weiner worden, zoals de titel al doet vermoeden, de “beste” Graphic Novels uit de Verenigde Staten besproken. Een nadeel van een dergelijke uitgave is dat je een nogal subjectief beeld van het genre krijgt. De lezer is immers afhankelijk van de smaak van de auteur. Een ander nadeel is dat, zelfs wanneer de auteur exact dezelfde smaak blijkt te hebben, je gebonden bent aan wat hij gelezen heeft: er zijn namelijk zo veel Graphic Novels dat het een uitzonderlijke prestatie zou zijn om ze allemaal te lezen. Ondanks dat kan het echter nog altijd een boekje opleveren dat je wat inspiratie tot kopen geeft, of je op verborgen pareltjes wijst. Helaas is de uitwerking per Graphic Novel beperkt gebleven tot een beknopte samenvatting. Dit is behoorlijk zinloos want de gemiddelde achterkant van een Graphic Novel levert meer informatie over de inhoud.
Brownsville • Scenario: Neil Kleid • Tekeningen: Jake Allen • Uitgever: Comics Lit • Prijs: $ 18.95 (zwart/wit, hardcover) • 210 bladzijden • ISBN: 1 56163 458 1
Bluesman – Book two • Scenario: Rob Vollmar • Tekeningen: Pablo G. Callejo • Uitgever: Comics Lit • Prijs: $ 8.95 (zwart/wit, softcover) • 81 bladzijden • ISBN: 1 56163 456 5
The 101 Best Graphic Novels • Stephen Weiner • Uitgever: Comics Lit • Prijs: $ 9.95 (zwart/wit, softcover) • 62 bladzijden • ISBN: 1 5616 444 1