Als een kinderdroom

~

“These pages recount the terribly terrific and tremendously true travels of Simon and Jack”, zo begint The Clouds Above. Het jongetje Jack en zijn pratende kat Simon zijn te laat voor school. Bang als ze zijn voor straf van Juffrouw Poe – ‘de oude kraai’ volgens Simon – proberen ze ongemerkt de klas in te komen. Op het dak van de school vinden ze een oude trap die tot in de wolken gaat. Onderweg worden ze lastig gevallen door irritante vogels en komen ze in aanraking met een huilende wolk.

Annie M.G. Schmidt

Net zoals wijlen Annie M.G. Schmidt weet Jordan Crane op een onderhoudende manier een essentieel simpel verhaal te vertellen. Hij doet dat op een wijze waardoor het boek alle leeftijden weet te boeien. Kinderen zullen zich kunnen vinden in het avontuur van Simon en Jack. Oudere lezers zullen de cynische opmerkingen van Simon en de meer dan prachtige tekeningen van Crane geweldig vinden.

Wat The Clouds Above verheft boven andere kinderverhalen zijn de tekeningen van Crane. Hij maakt goed gebruik van kleuren om de sfeer in het verhaal neer te zetten. Als Simon en Jack onbevangen de trap op klimmen zijn de kleuren helder en gebruikt hij veel roze. Op het moment dat de twee avonturiers in aanraking komen met boze onweerswolken wordt de kleuren donker blauw, bijna zwart.

Crane is daarnaast erg goed in de kunst van het weglaten, op sommige pagina’s tekent hij alleen de twee hoofdpersonen in een roze zee van wolken. Andere pagina’s zijn daarentegen boordevol, bijvoorbeeld als hij de klas van Jack tekent. Op deze manier krijgt het verhaal een zekere dynamiek. Toch verliest Crane zich nergens in het verhaal, alles wordt op een simpele manier weergegeven. Hierdoor blijf je als lezer bij de les.

Tijdloos

The Clouds Above is een tijdloos verhaal dat jong en oud aanspreekt. Een modern sprookje met een kinderlijke enthousiasme zonder kinderachtig te worden. Het is een werkstuk van een auteur en tekenaar die op onbevangen wijze een verhaal weet te vertellen.

Daarnaast is het een nieuwe weg die Crane heeft ingeslagen. Zijn voorgaande boeken The Last Lonely Saturday en Keeping Two zijn depressief en sentimenteel van aard. Dat Crane nu ineens met een vrolijk ‘kinder’ boek komt, betekent dat hij als schrijver en tekenaar meer in zijn mars heeft dan hij tot dusver heeft laten zien.