Voorbeeldfunctie

Delisle maakt over het algemeen autobiografische strips waarin hij zijn eigen ervaringen en visies verwerkt. Zijn werk als animator bracht hem naar Pyongyang om leiding te geven aan een studio van andere animators. Een ervaring die leidde tot het boek Pyongyang. Toen zijn vrouw in Jeruzalem ging werken, verhuisden Guy en de kinderen mee. Een jaar in die stad leverde Jeruzalem op.

Dicht bij zichzelf
Niet dat Delisle een journalist probeert te zijn, zoals Gaza 1956-auteur Joe Sacco. Nee, hij is een auteur die dicht bij zichzelf blijft. In zijn boeken zijn geen grote overzichten van lastige problemen te vinden, geen politieke stellingnames of activisme. Hij laat zien hoe de problemen waar hij mee geconfronteerd wordt hem beïnvloeden. De persoonlijke beleving staat centraal in zijn werk.

~

Zo ook in Gids voor ‘slechte’ vaders. In vergelijking met eerder werk een luchtig tussendoortje. Het is geen doorlopend verhaal, maar een reeks van anekdotes waar Delisle zelf als het voorbeeld van de slechte vader gebruikt wordt. Als zijn dochter hem een tekening laat zien, bijvoorbeeld. Het kleine compliment dat hij zijn dochter geeft verandert langzaam in een tirade waarin de frustaties die Delisle over zijn vakgebied heeft naar buiten komen.

Zoals gewoonlijk
Behalve dat Delsisle het nu explicieter over zijn gezin heeft verschilt Gids voor ‘slechte’ vaders niet veel van de rest van zijn oeuvre. Ook hier maakt hij gebruik van een minimalistische tekenstijl zonder kleuren. En ook nu weer focust Delisle zich op zijn eigen ervaringen. Met een lichte, bijna vrijblijvende toon laat hij zien hoe hij, vaak goedbedoeld, behoorlijk de mist in gaat in de opvoeding.

~

In plaats van zijn dochter geruststellen dat er niets gebeurt als je een abrikozenpit inslikt, maakt hij een tekenfilmpje dat laat zien hoe de boom uit haar mond groeit. Of zijn zoon dwingen om mee te helpen als hij de gootsteen gaat repareren, maar hem niets laat doen. Het meest sprekende voorbeeld is wel Delisles poging zijn dochter gerust te stellen als ze zich zorgen maakt over kinderlokkers, vlak voordat ze gaat slapen. Hoewel het hem lukt, plant hij ook een beeld in haar hoofd dat misschien nog wel erger is.

~

Zichtbaar resultaat
Met dat soort anekdotes wordt de Gids voor ‘slechte’ vaders precies wat het lijkt. Alleen geeft Delisle geen tips over wat je moet doen, maar laat hij zien wat je niet moet doen. Plaatsvervangende schaamte is een goede leermeester. En, net als bij Jeruzalem, kun je door de toegankelijkheid van de tekeningen en de open, misschien wel naïve personages makkelijk meeleven. Vooral met vader Guy, maar zeker ook met de kinderen.