Lees meer poëzie!
Bloemlezingen lijken in een behoefte te voorzien. De mooiste liefdesgedichten, ontroerende gedichten voor bij het haardvuur en de gekste rijmsels vinden gretig aftrek bij het (grote) publiek. De zappende mens is gewend een voor hem geselecteerd aanbod voorgeschoteld te krijgen. Hij hoeft zelf niet meer te kiezen, maar kan uit deze gedichten dìe kiezen die hem het meest aanspreken. Er is geen noodzaak meer om meerdere bundels door te ‘ploegen’ om een favoriet gedicht te selecteren. De moderne mens die overal over mee kan praten is tevreden gesteld.
~
Anders is het met deze bundel, die door Gillis Dorleijn, voorzitter van de jury van de VSB-poëzieprijs, is samengesteld. Het is een verzameling van gedichten uit de voor deze prijs opgestuurde bundels. Deze bundel, met de beste gedichten van het voorgaande jaar, wordt al een aantal jaren uitgegeven. Ook deze bundel biedt een overzicht, maar dan anders. Het criterium is dat het poëzie is uit 2002. In het voorwoord bij deze bundel schrijft Dorleijn over het doel van de bundel. Het gaat niet alleen over deze 100 gedichten, maar ook over het debat over poëzie. In deze inleiding probeert hij trends te zien in de gedichten van 1997 tot nu. Hoewel het lastig is om daar over een korte periode iets over te zeggen, merkt hij op dat in vele gedichten iets lichts zit. De poëzie van 2002 maakt dan ook vrolijk.
Divers
Het bijzondere aan deze bundel is dat niet alleen die dichters aandacht krijgen die genomineerd zijn voor de prijs. Er is ook plaats voor andere inzenders, waardoor het een zeer gevarieerde bundel is. De poëzie gaat van Heytze naar Ouwens en via J. Eijkelboom naar Tonnus Oosterhoff. Deze laatste dichter won de poëzieprijs. Van hem is een heel bijzonder gedicht opgenomen, Kritiek, dat behalve een aanzet tot en gedicht ook een mini-debat over zijn poëzie vertelt.
Opvallend gaat geen enkel gedicht expliciet in op nieuwsfeiten die 2002 en 2001 tot memorabele jaren maakten. Misschien maakt dat de gedichten lichter. Toch wordt er ook wel over het verlies gedicht en bevat de bundel bijvoorbeeld een aantal gedichten uit de bundel van Gerrit Kouwenaar, Totaal witte kamer, die onder andere gaat over het overlijden van zijn vrouw. De stijlen van de dichters zijn erg verschillend. De gedichten gaan van bijna hermetisch naar het light verse. Dit maakt de bundel tot een soms rare verzameling. De gedichten zouden in een andere bloemlezing niet bij elkaar terecht komen, omdat de enige overeenkomst is dat de gedichten uit zijn gegeven in 2002. Dat maakt de bloemlezing niet tot een bundel met gemakkelijk tot je te nemen poëzie, zoals bij sommige andere dat wel het geval is.
Meer lezen
Hoewel ook deze bundel een beetje toegeeft aan het zappende publiek, dient deze bundel als een eerste aanzet voor de lezer. De lezer wordt in de inleiding indirect aangemoedigd toch vooral meer te gaan lezen van deze dichters (en ook van andere). De bundel brengt veel minder bekende dichters en dichteressen, waarmee in deze bundel kennisgemaakt kan worden. En dat de gedichten uit deze bundel ‘opruimen’, beveelt vooral aan meer poëzie te gaan lezen!
