Suggesties voor de nieuwe bank

Lessen uit de crash stelt een aantal vragen die in de politiek gemeengoed zijn geworden. Hoe moet het toezicht op banken verscherpt worden, hoe zou de nieuwe bank er uit moeten zien en hoe kan de eurozone uit de crisis komen? Deze kwesties worden vanuit verschillende invalshoeken en door een aantal experts behandeld in losse artikelen. Hierdoor is er een grote verscheidenheid aan ideeën en oplossingen.

Een nieuw bankenmodel
Uit de bijdragen komt naar voren dat de terugkeer van de oude (relatief risicoloze) retailbank niet mogelijk is en de sector naar een ander model toe moet groeien. Verschillende schrijvers spreken zich uit tegen de discussie die nu in de Tweede Kamer voorligt. Er moet een systeemverandering komen, waarin banken niet meer op de beurs genoteerd zijn en waarin diepe ingrepen in het bankwezen perverse prikkels van beloning moeten wegnemen. Al met al zinnige bijdragen aan het debat over de maatschappelijke functie van de bank en hoe de bank op de beste manier gemanaged wordt.

Delen van het boek zijn echter niet om door te komen. De heren (en enkele vrouw) academici gaan of te veel uit van voorkennis of zijn door de redactie niet genoeg in toom gehouden. Zinnen van een halve alinea en bijzin na bijzin zijn geen uitzondering. Erg verwonderlijk is dit echter niet na het lezen van het voorwoord. De inleiding op het boek is een afgrijselijk staaltje politiek woordgebruik dat verdacht veel weg heeft van een partijprogramma. Het gaat over de diepgang van de crisis, over straffe bezuinigingen en kansen en kwetsbaarheid die opnieuw worden verdeeld.

Wisselende bijdragen
Na die koude douche bij het eerste openslaan van het boek blijken er ook een aantal interessante artikelen en stellingnames in het boek te staan. De historische beschouwing van Jan Luiten van Zanden die de beperkingen van de theorieën van econoom Keynes uitlegt is zeker interessant. Wim Boonstra legt in heldere terminologie de spanningen van risicomanagement uit en doet een suggestie voor een nieuw financieel stelsel. Arnoud Boot komt met een goede analyse van de theorieën en politieke voorstellen over beteugeling van too big to fail banken.

Toch blijven minder functionele bijdragen aan het boek storen. Argument na argument wordt opgestapeld zonder dat de lezer wat meer uitleg wordt verschaft. Soms betreft het schrijvers die niet verder kijken dan hun socialistische neus lang is en eigen onderzoek als referentie gebruiken. Zo nemen Donals Kalff en Hans Verkoren vooral hun eigen waarden en voorgaand onderzoek als uitgangspunt. Zeggen termen als living will, systeembank en securisatie je bovendien niks, dan hier de gouden tip: pak het nieuwe boekje van Geert Mak, De hond van Tišma erbij. Een dun boek over de Eurocrisis, met passie geschreven.