Weerzinwekkende body horror
.
Nathan en Naomi zijn geen doorsnee koppel. Als ‘embedded journalists’ bijten ze zich helemaal vast in hun onderwerp. Zo is Nathan bezig met een artikel over louche artsen in Oost Europa die, al dan niet gezonde, organen en andere lichaamsdelen amputeren. Naomi op haar beurt doet onderzoek naar een Frans filosofenechtpaar Célestine en Aristide Aresteguy, van wie wordt vermoed dat Aristide zijn vrouw heeft vermoord en deels heeft opgegeten. Naar mate Nathan en Naomi nauwer betrokken raken bij hun subjecten, blijken hun casussen meer en meer met elkaar verweven te zijn.
Vormen van consumentisme
Nathan en Naomi zijn hightechfetisjisten ten top. Het overgrote deel van hun communicatie vindt plaats via hun laptops en telefoons. Dat ze voor elkaar gemaakt zijn, blijkt uit hun consumptiepatroon. Zo hebben ze merktrouw gezworen: beiden gebruiken een Nikon waardoor ze naar hartelust microlenzen kunnen uitlenen. Nathan beschouwt het dan ook als verraad wanneer Naomi ineens haar Apple-producten lijkt te prefereren.
Cronenberg werkt zijn titel op ingenieuze wijze uit. Nathan en Naomi hebben consumeren tot een kunst verheven door vol overgave de kassa’s van elektronicawinkels op vliegvelden te spekken. Hun seksleven en voorliefde voor technologische snufjes vloeien naadloos in elkaar over. Tegelijkertijd ontvouwt zich het verhaal van Célestine die vrij letterlijk door haar man geconsumeerd zou zijn. Een sterke maag is geen overbodige luxe bij deze passages.
Te veel van het goede
Cronenberg heeft veel roem vergaard met films die binnen het zogeheten body horror-genre vallen. Op papier bezit Geconsumeerd alle elementen voor zo’n verhaal: apotemnofilie (een sterke wens om een of meerdere ledematen te amputeren), zeldzame seksueel overdraagbare aandoeningen en een sappige kannibalistische moord. Geconsumeerd is duidelijk door een filmmaker geschreven, getuige de vele cinematografische beschrijvingen.
Toch ontbreekt het dit debuut wat aan overtuigingskracht. Allereerst doordat de relatie tussen Nathan en Naomi erg aan de oppervlakte blijft – terwijl deze juist zo essentieel is. Verder lijkt Cronenberg zóveel van zijn fascinaties in de roman te willen proppen dat sommige onderwerpen hierdoor niet goed tot hun recht komen. De echte Cronenberg-fan komt zeker niet bedrogen uit maar voor andere lezers ligt een overkill aan indrukken wel op de loer.
