Perfecte grijstint
Voor een recensent is er niets mooier dan een verschrikkelijk slecht boek. Je kunt je dan heerlijk uitleven, de schrijver en diens werk op brute maar correcte wijze naar de kerkers van de literatuur verwijzen. Het slechtste komt in je boven en meedogenloos hamer je in op de stijl, de constructie, de inhoud, desnoods op de naam van de auteur. Als je maar duidelijk kunt maken dat dit boek verspild papier is geweest. Ook een mooi geschreven boek met een schitterend verhaal vormt een bron van inspiratie voor de recensent. Hoewel het vaak moeilijker is aan te geven wat goed aan een boek is dan wat slecht is, bieden beide opties voer tot schrijven.
~
Middenweg
Huidhonger is zo’n boek. Het is niet goed, het is niet slecht. Het is geen zwart of wit, maar een perfecte grijstint. Het heeft me geen moment verveeld. Ik heb me rustig door de 220 pagina’s van het boek laten leiden. Wat dat betreft is het geen slecht boek. Nergens heb ik me echt aan gestoord of me over opgewonden. Niet over het verhaal zelf en niet over de wijze waarop het verteld wordt. En dat is dan tevens ook de reden dat ik het geen goed boek kan noemen: het heeft me niet geraakt. Het verhaal gaat je ene oog in en het andere weer uit. Het ontroert je niet, het blijft niet hangen.
Onpersoonlijk
Hoofdpersoon Thomas wordt nooit een echt persoon. Hij blijft een personage uit een roman en daardoor blijft ook de band met hem achterwege. Een band die noodzakelijk is voor een goed verhaal. Als lezer moet je in de angsten en lusten van een persoon kunnen en willen kruipen om een boek helemaal te beleven. En bij Huidhonger ontbreekt deze wil, waardoor je het allemaal wel ok vindt. Het maakt niet zo veel uit of Thomas zijn geluk nu wel of niet vindt en bij welke vrouw dat dan moet gebeuren.
Dat dan weer wel
Het feit dat deze afstandelijkheid zich niet tegen het boek keert, mag dan wel weer als een pluspunt gezien worden. Het geheel is dusdanig geschreven dat je de ene na de andere pagina gelezen hebt voordat je je er van bewust bent. Het leest allemaal makkelijk weg. Geen moeilijke proza of hoogdravende pretenties. Gewoon rechttoe rechtaan.
Tussendoortje
Huidhonger is gewoon een lekker tussendoortje. Het is geen klassieker, maar zeker ook geen pulp. Het leest makkelijk weg en vergt niet te veel van je intellectuele capaciteiten. Een ideaal boek voor in de trein of op het strand. Een leuk boekje om tijdens de vakantie mee te nemen. Het vult de loze uurtjes, maar helaas niet je hoofd.
