Lachen tegen wil en dank
Wie dacht dat kunstschaatsen een sierlijke en dus vriendelijke sport is, die zal in Blades of Glory bedrogen uitkomen. Natuurlijk was er in 1994 al het incident rond Tonya Harding, wier ex het been van haar grote rivaal Nancy Kerrigan met een ijzeren staaf bewerkte, maar Blades of Glory gaat nog een paar stapjes verder. Niet dat het een thriller of een drama is, want de film past geheel in het reeds overvolle genre van de platte comedy.
Dat wordt meteen al duidelijk in de eerste beelden. We zien de schaatser Jimmy MacElroy (Jon Heder) met zijn blonde lokken sierlijk als een pauw over het ijs dansen. Hij is nog het best te omschrijven als een aseksuele nicht die later echter op vrouwen blijkt te vallen. Kan dat? Alleen in de film. Hij is de aartsrivaal van Chazz Michael Michaels (Will Ferrell), een iets te dikke en harige man die – hoe zielig – aan een seksverslaving lijdt en tijdens zijn show veelvuldig in zijn kruis grijpt of vrouwelijke toeschouwers, eh, likt. Beiden zijn mateloos populair.
Maas in de wet
~
Tot zover het verhaaltje. Maar daar gaat het niet om, het gaat om de humor. En die is plat, heel plat. Een halve nicht en een bronstig type samen in strakke pakjes, je kunt de grappen zo uittekenen. Ook de onvermijdelijke poep- en pieshumor ontbreekt niet, als MacElroy met zijn mond een vuile rol wc-papier naar zich toe moet trekken om een sleutel te bemachtigen. Mevrouw Van Waldenberg had hem namelijk in het toilet vastgebonden, vandaar. Zomaar een van de vele ideetjes die de debuterende regisseurs Gordon en Speck en een heel team van debuterende scenarioschrijvers in hun film gepropt hebben.
IJzeren Lotus
~
Waarom is Blades of Glory dan toch zo leuk? Tja. Het is allemaal zó over de top dat je je al vrij snel gewonnen moet geven. De manier waarop meneer Van Waldenberg op zijn ijsbeertapijt ligt, of waarop in Noord-Korea de levensgevaarlijke kür met de naam IJzeren Lotus verkeerd afloopt, of waarop Michaels zijn zeldzame haarborstel koestert. Het is allemaal gewoon onbedaarlijk grappig. Ik heb me er zelfs op betrapt dat ik met de personages mee ging leven en ze hun triomf gunde. Ik zou er niet direct voor naar de bioscoop hollen, zoals een paar miljoen Amerikanen inmiddels doen, maar als hij over een jaar of drie op SBS6 te zien is zou ik hem zeker een kans geven.
