Muziek / Album

Mooie droompop met te weinig afwisseling

recensie: Maria Taylor - 11:11

.

~

Behalve aan Bright Eyes leende ze haar stemgeluid ook aan Moby en enkele andere groepjes, maar als prominent onderdeel van een project kennen we uit Taylor uit Azure Ray, een meisjesduo dat ze samen met Orenda Fink (ook ex-Bright Eyes) vormt. Sinds het uit 2001 stammende debuutalbum van Azure Ray (eenvoudig Azure Ray geheten) is er weinig veranderd aan Taylors muzikale koers: haar soloplaat lijkt sterk op het werk dat ze vijf jaar geleden produceerde, met dat verschil dat Orenda Finks stemgeluid achterwege blijft.

Melodie

Voor wie Azure Ray nog niet kent: 11:11 doet zeker muzikaal denken aan het werk van Suzanne Vega en Aimee Mann. Vooral de jaren-80-electropop-met-rustige-meisjes-stem van Vega heeft Taylor duidelijk geïnspireerd. Belangrijke verschillen zijn echter dat Taylors muziek een dromerigere dimensie heeft dan die van Vega en dat Taylor beter kan zingen dan haar voorgangster. Daar staat dan weer tegenover dat de teksten van Vega zondermeer mooier zijn; bij Taylor lijken zang en teksten bovenal in dienst van de melodie en dus van het liedje te staan.

Droompop

Taylor fluistert haar zinnen bijna op de plaat; de melodie is richtinggevend, wat leidt tot droompop van erg hoog niveau. Maar toch… hoog niveau is prima, maar 11:11 beklijft niet, pakt niet en ergert daarom juist na een aantal luisterbeurten. Er zit zoveel potentie in Taylor, maar ze wisselt haar droompop te weinig met opwindende stukjes af, waardoor 11:11 soms op een veertig minuten durend slaapliedje lijkt. De enige afwisseling in het geheel is nummer 6: One for the shareholders. Hier is de elektronica stuwender en prominenter dan op de andere nummers, wat een kortstondig gevoel van opwinding teweeg brengt. Daarna kakt tempo weer in, maar dat is niet erg. Er hadden alleen nog één of twee van dat soort nummers op 11:11 moeten staan.

Die dreigende saaiheid doemt soms ook op bij Azure Ray, maar daar is het nooit zo prominent als bij Taylors solodebuut. Blijkbaar biedt de extra stem van Oranda Finks dan toch voldoende afwisseling. Wat betreft 11:11 is het aan te raden je te beperken tot een aantal nummers; dan is het puur genieten!