International Folkfestival 2002
23 tot en met 27 januari vond voor het derde achtereenvolgende jaar het International Folk Festival in Tilburg plaats. Dit jaar had men als themaland Frankrijk en als thema-instrument de accordeon gekozen.
~
Ierse roots
Deze donderdag bleek dat echter uit niets; The Unseen is een recht-toe-recht-aan punk band, Tiger Army maakt punk in een bijzondere bezetting en de Dropkick Murphys zetten een fijne mengeling tussen punk en folk neer. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat daar soms een accordeon bij zat.
Donderdag was duidelijk de punkavond in het programma van het Folk Festival. Een band als de Dropkick Murphys misstaat daarin geenszins. Deze uit Boston afkomstige clan heeft haar Ierse roots nooit verloochend, met als gevolg dat ze een bijzonder geluid neerzetten, dat maar weinigen ze na weten te doen.
Matige vervanger
The Unseen was de eerste band die het podium mocht betreden. Terwijl zij in de zaal hun ding al aan het doen waren, liep de meerderheid van de bezoekers nog wat rond of moest nog binnenkomen. Blijkbaar was niemand echt geïnteresseerd in deze punkers. Een aantal jongens en meisjes stonden aan het podium en er werd zelfs een kleine pit opgezet, maar de grotendeels lege zaal ademde weinig enthousiasme uit.
The Unseen was als vervanger van Lars Frederiksen (lid van Rancid) and the Bastards geboekt. Deze konden niet komen wegens gezondheidsproblemen bij Frederiksen. Blijkbaar waren de meeste bezoekers hier wel van op de hoogte, maar een enkeling wist het niet van te voren en was toch een ietwat teleurgesteld.
Staan op de bas
Na The Unseen was het de beurt aan Tiger Army. Tiger Army heeft met een drummer, een zanger/gitarist en een bassist een op zich geen opzienbarende bezetting. De bassist speelde echter niet op een gewone bas, maar op een staande contra-bas. Hij bespeelde het ding als was het een slaginstrument en rende ermee heen en weer over het podium. Dat is heel wat anders dan een standaard bassist die vaak een heel optreden rustig zijn ding staat te doen. Op het hoogtepunt van zijn act zette de bassist zijn instrument met de punt op het podium, zocht een goede balans en klom er vervolgens op. Zo stond hij met beide benen op de bas balancerend een strakke partij te spelen.
Muzikaal gezien is Tiger Army niet een erg bijzondere band. De aanwezigheid van de staande bas geeft uiteraard wel een eigen geluid, maar verder klinkt het toch als een van de zovele punkbandjes.
Fragiele vrouwenstem
~
Podium vol meisjes
Het optreden begon meteen goed met een grotendeels instrumentale versie van For Boston, dat door het publiek enthousiast meegeschreeuwd werd. Daarmee was de toon voor het hele optreden van de Dropkick Murphys gezet; een goed samenspel tussen de band en de zaal vol fans die alle nummers kenden. Beiden wilden er een groot feest van maken, en dat werd het.
Bij de eerste klanken bestormden de eersten het podium al, om er op rond te dansen, in de microfoon mee te brullen en er vervolgens weer af te springen. Vaak liepen ze de bandleden in de weg, maar die genoten van het enthousiasme en moedigden het allemaal alleen maar aan. Tijdens The Spicy McHagis Jig, een nummer dat verhaalt over hoeveel doedelzak-speler Spicy McHaggis van vrouwen houdt, werden alle meisjes in de zaal opgeroepen het podium op te komen en te dansen. Een enkele jongen leek het ook wel wat, om op een podium vol meisjes te staan, maar die werd door de roadies vakkundig weer de zaal ingewerkt.
Uiteraard moet zo’n avond een einde hebben en dat naderde logischerwijs gestaag, maar zowel de Dropkick Murphys zelf als het publiek was graag nog even doorgegaan. Zo eindigde de avond die met The Unseen zo matig begon groots met de Dropkick Murphys.
Joe Meijer 
