Kleine rituelen in oorlogsgeweld

Noot van de redactie: Red Cliff wordt in Nederland in verkorte versie uitgebracht. Deze recensie is gebaseerd op de originele, tweedelige versie van de film.

Red Cliff speelt zich af in het jaar 208, ten tijde van de Han Dynastie. Minister-president Cao Cao verklaart in naam van de keizer oorlog aan de rebellerende Zuidelijke volken, die onder leiding van Liu Bei en Sun Quan weerstand proberen te bieden. Hiervoor vormen zij een alliantie tegen Cao Cao, die met een veelvuldig groter leger, dat zich met de dag uitbreidt, een onverslaanbare tegenstander lijkt.

Thuiswedstrijd

John Woo is tegenwoordig vooral bekend als de regisseur van actiespektakels zoals Face/Off en Mission: Impossible II. Deze historische ’thuiswedstrijd’ lijkt daarom qua materie ongeschikt terrein voor de man die de laatste vijftien jaar vooral keiharde Amerikaanse actiehelden in beeld bracht. Toch is het tegendeel waar. Red Cliff is een indrukwekkende en overweldigende film geworden, die zowel op visueel als inhoudelijk vlak sterk is.

Woo’s kenmerkende duizelingwekkende cinematografie komt het best tot uiting in spectaculair gechoreografeerde actiescènes en een opeenvolging van veldslagen, die maar niet weet te vervelen. De tactische formaties zijn prachtig in beeld gebracht en blijven ondanks de massaliteit van de veldslagscènes overzichtelijk. Daarnaast neemt Woo ook de tijd om ruimte te bieden aan de ontwikkeling en uitdieping van de personages. Er is bovendien ruimte voor verstilling in de vorm van kleine rituelen tussen de scènes met oorlogsgeweld. Schoenen worden gevlochten, deegballetjes worden gerold en de thee ceremonie wordt uitgevoerd. Zo is er een prettige afwisseling tussen drama en luchtigere momenten. Dit zorgt voor de nodige rustpunten in de film, maar heeft ook als resultaat dat het lot van elke dode soldaat in de allerlaatste veldslag je raakt.

Onbevredigend

Het tempo is vrijwel de gehele film uitgebalanceerd en bouwt langzaam op naar een climactische veldslag. Helaas is deze vervolgens erg abrupt voorbij. Gelukkig maken de weldoordachte aanvalstrategie en de vele doden die vallen, het David en Goliath-principe van de strijd wel geloofwaardig. Toch geeft de plotseling snelle afronding van de film een onbevredigd gevoel.

Red Cliff is met een tijdsduur van ruim vier uur een lange zit, maar wel een die zeker de moeite waard is. Net als Tarantino met Kill Bill bracht Woo de film uit in twee delen. Woo levert een spektakel af dat een lust is voor het oog, maar ook voor het hart. Sprookjesachtig maar ook rauw, humoristisch maar ook tragisch. De regisseur toont zich een waardig kunstenaar in het veld van het historische epos.