Kunst / Expo binnenland

Puur natuur

recensie: Misha de Ridder - Solstice

De maan staat hoog aan de hemel. In het halfdonker is nog net te onderscheiden dat het een meer beschijnt. Er is geen mens te bekennen. De natuur steelt alle aandacht in het werk van fotograaf Misha de Ridder.

Moon, 2011. Courtesy Galerie Juliette Jongma Amsterdam

Moon, 2011. Courtesy Galerie Juliette Jongma Amsterdam

Natuurfotografie zal voor sommigen een wat saaie bijklank hebben. Maar het werk van Misha de Ridder (Alkmaar, 1971) is allesbehalve saai. Voor de tentoonstelling Solstice in het FOAM trok hij naar het noorden van Noorwegen. De natuur die hij daar aantreft is bijzonder, mysterieus en puur. Het is een gebied met schaars begroeide bergen; in de zomer is het er vijf maanden licht en in de winter vijf maanden donker. Er zijn natuurlijke fenomenen te zien die elders niet te vinden zijn. Het zijn juist deze fenomenen die De Ridder vast wil leggen.

Kwetsbaarheid

Wat opvalt aan de natuur die de fotograaf ons laat zien, is de grootsheid en ongereptheid ervan. Dit is bijvoorbeeld te zien in het werk Trollvassbu. De omgeving op deze foto ligt half in de zon en half in de schaduw. Wat als eerst in het oog springt, is het relatief vlakke graslandschap in het zonlicht. Pas als je beter kijkt, valt op dat er in de schaduw een begroeide berg opdoemt. Er lijkt geen einde aan het landschap te komen. Het is voor te stellen dat een mens zich nietig voelt in dit landschap. Dat hij zich alleen op de wereld voelt en zich daardoor bewust wordt van zijn eigen kwetsbaarheid. Bij De Ridder draait het in zijn werk dan ook om de ervaring. Hij wil de grootsheid van de natuur in beeld brengen en ons op die manier confronteren met de kwetsbaarheid van het menselijk bestaan ten opzichte van de natuur.

Trollvassbu, 2011. Courtesy Galerie Juliette Jongma Amsterdam

Trollvassbu, 2011. Courtesy Galerie Juliette Jongma Amsterdam

Solstice

In de tentoonstelling Solstice, te zien in het FOAM te Amsterdam, wordt de bezoeker meegenomen in de ervaringen van Misha de Ridder. De wandeling die de bezoeker door de zalen maakt, kan gezien worden als replica van de tijd die De Ridder in Noorwegen heeft doorgebracht. In de voetsporen van de fotograaf volgen we zijn reis.

Wat bij binnenkomst meteen opvalt is de grootte van de foto’s. De voornamelijk monumentale foto’s komen in de witte ruimtes goed tot hun recht. Er is geen poespas, waardoor de nadruk puur op de natuur komt te liggen. De Ridder wil dat de bezoeker zich door het landschap laat overdonderen. En dat lukt zonder twijfel.

 

Golden (filmstill), 2011. Courtesy Galerie Juliette Jongma Amsterdam

Golden (filmstill), 2011. Courtesy Galerie Juliette Jongma Amsterdam

Voor het eerst in zijn carrière laat Misha de Ridder ook enkele video’s zien. Net als in zijn fotografie is hier het Noorse landschap op te bewonderen, zoals in het werk Golden. In deze video krijgen we een half bevroren meer te zien, omgeven door licht besneeuwde bergen. De kou is haast voelbaar. Er is weinig camerabeweging en er gebeurt niets, maar het geheel geeft wel degelijk een extra dimensie aan de tentoonstelling. Want hoewel er weinig actie is in zijn werk, wordt de toeschouwer er in meegezogen. De verbazing over hoe puur de natuur kan zijn zonder inmenging van de mens. De verwondering over de schoonheid en kracht van de natuur. De bezoeker kan er totaal in opgaan, zich overgeven. Het doet beseffen dat de mens slechts een klein onderdeel is van de aarde. Het is dan ook terecht dat het FOAM hier deze zomer aandacht aan besteedt.

Solstice is nog te bezichtigen tot en met 28 augustus.