Genrechaos met pageturnerkwaliteiten

Wetenschappers

proberen het perfecte ras te creëren. De eerste generatie is gezond en leeft onnatuurlijk lang. Maar hun kinderen sterven jong. Het gevolg is een wereld waarin tienermeisjes worden ontvoerd en gedwongen te trouwen, om het uitsterven van de mens te voorkomen.

De zestienjarige Rhine wordt samen met vijftien andere meisjes ontvoerd en urenlang in een vrachtwagen opgesloten. Bij aankomst op de plek van bestemming worden de meisjes op een rij gezet, hun heupen worden opgemeten en hun gebitten bekeken. Rhine wordt uitgekozen op haar bijzondere ogen. Wanneer zij en twee andere meisjes worden weggevoerd, horen ze dertien schoten. Het is een holocaustachtige binnenkomst in deze dystopische roman.

Portret van een maatschappij

Rhine is gekocht door Linden, een 21-jarige rijke Huisheer. Maar het is niet Linden om wie ze zich zorgen moet maken. Zijn vader Vaughn bepaalt de regie. Linden is naïef en zachtaardig, voelt echte affectie en later liefde voor Rhine, en dwingt haar niet het bed met hem te delen. Zijn vader is echter bereid alles te doen om een geneesmiddel te vinden voor het genetische dodelijke virus. In de kelders van het landgoed vinden dan ook nare dingen plaats.

Rhine is vastbesloten te ontsnappen. De jaren die ze nog te leven heeft, wil ze in vrijheid doorbrengen. Maar hoe meer tijd ze deelt met haar zustervrouwen en haar man (of zoals Rhine zegt: ‘onze man’), hoe meer ze vervlochten raakt in de luxueuze wereld van het landhuis. Rhine zorgt ervoor dat ze in de gratie van Linden komt en wordt zijn eerste vrouw, de favoriet die hem begeleidt naar de sporadische feesten. Verder zit ze gevangen in het landhuis, ook al mag ze na enige tijd wel een raam openzetten en uiteindelijk de tuin in.

Stockholmsyndroom
Hoe beter ze Linden leert kennen, hoe meer ze voor hem gaat voelen. Dit doet eerst denken aan de genegenheid voor een puppy, maar later lijken haar gevoelens toch steeds sterker richting aantrekkingskracht te gaan. Rhine is zich bewust van de verleiding van Lindens simpele wereld, maar dat betekent niet dat zij zich hier altijd even goed tegen kan verzetten. En dan is er de bediende Gabriël, die heftige en ongekleurde gevoelens in Rhine losmaakt. Het is mooi hoe DeStefano ruimte laat voor de verwarrende emoties van de hoofdpersoon, en ook hoe ze niet bang is de werkingen van het polygame huwelijk te beschrijven.

Hoe zachtaardig het karakter van Linden ook is, het verhaal verliest aan spanning wanneer hij telkens zonder morren Rhines afwijzingen accepteert. Het boek zou dynamischer zijn geweest als het voor Rhine zowel lichamelijk als geestelijk moeilijker zou zijn om zijn avances af te slaan. Maar dan had DeStefano haar personages dieper moeten uitwerken. De psychologische inhoud van haar karakters blijft beperkt, wat ervoor zorgt dat het boek net niet genoeg weet te boeien. De auteur doet af en toe een halfslachtige poging om ethische vraagstukken aan de orde te stellen, maar deze worden overschaduwd door de futuristische aspecten.

Desondanks is Verwelken een leesbare roman over een somber vooruitzicht, maar met de moed om er het beste van te maken. Het boek heeft beslist de nodige pageturnerkwaliteiten en legt een mooie fundering voor twee interessante vervolgen. Voor de jongvolwassenen die meegesleurd willen worden in een verhaal in plaats van stil te staan bij de betekenis ervan, biedt dit boek een aangename genremix. Voor volwassenen die her en der een oogje kunnen dichtknijpen ook.

Trailer van de trilogie op YouTube: