Lethargisch en liefdevol

Voor Samson en Delilah draait het leven in een kleine gemeenschap in het woestijnlandschap van Centraal-Australië telkens weer om dezelfde routine. De constante herhaling van zetten, elke dag weer, lijken gekmakend, maar worden niettemin door beiden schijnbaar emotieloos ondergaan. Voor de zwijgzame Samson (Rowan MacNamara) betekent dat dagelijks wakker gemaakt worden door de skadeuntjes die de band van zijn broer op de veranda elke dag weer tot in den treure speelt. De rest van de dag wordt gevuld met benzinesnuiven en proberen op te vallen bij leeftijdgenoot Delilah (Marissa Gibson). Delilah op haar beurt vult haar dagen met het verzorgen van haar oma: zorgen dat ze haar pillen inneemt, de rolstoel heen en weer rijden naar een verzorgingspost, boodschappen doen, en haar ‘nana’ helpen met het maken van schilderijen.

Uitzichtloos

Aan die monotonie komt een einde als oma sterft, haar kleindochter daar de schuld van krijgt en door de rest van de gemeenschap verstoten lijkt te worden. Samen met Samson (die gebrouilleerd is met zijn broer) ontvluchten ze de nederzetting. Aan hun treurige omstandigheden komt echter weinig verbetering; in tegendeel. De vlucht naar de stad (een ongenoemd Alice Springs) leidt uiteindelijk tot een ander uitzichtloos bestaan: dat van stelen voor voedsel, wonen onder een brug, en vooral veel benzinesnuiven. Een bestaan dat fataal lijkt te gaan aflopen.

Regisseur Warwick Thornton, zelf Aboriginal en afkomstig uit hetzelfde gebied waar Samson and Delilah zich afspeelt, maakt met deze film zijn speelfilmdebuut. Hij fungeerde zo’n beetje als eenmansband bij de film: behalve het scenario en de regie nam hij ook het fraaie camerawerk voor zijn rekening. Daarmee hield hij bewust de filmcrew tot een minimum beperkt, iets wat het intieme karakter van de film versterkte en ongetwijfeld een gunstige invloed heeft gehad op het naturelle spel van beide hoofdrolspelers, die nauwelijks acteerervaring hebben. Een ongebruikelijke liefde is het wel tussen de twee jongeren: verbaal wordt er niet gecommuniceerd en van liefkozingen is ook nauwelijks sprake. Thornton zelf noemt het ‘a love story born out of survival‘.

Authenticiteit

Met Samson and Delilah toont hij iets wat we niet vaak te zien krijgen: een authentiek ogende blik van een insider op het bestaan van deze Australische onderklasse. Het is een weinig opbeurend beeld, maar wel eentje dat in de versie van Thornton een sprankje hoop biedt. Het is een fraai, inzichtelijk en liefdevol gemaakt portret over ouderloze kinderen van een volk dat vreemdeling in eigen land is geworden.