Vierde Arid bomvol afwisseling
.
Arid houdt wel van experimenteren. Het nummer ‘Life’ van debuut Little Things of Venom is een goed voorbeeld. Het nummer heeft een tempowisseling zo groot als de Grand Canyon. Ook de akoestische tour in 2003 en het verwerken van nummers van anderen in de muziek tijdens optredens getuigen van durf. Op Under the Cold Street Lights gaat het ook weer alle kanten op. ‘Seven Odd Years’ en ‘Mindless’ zijn een oase van rust, ‘Come On’ en ‘Something Brighter’ daarentegen zijn zo puntig als Arid eerder alleen klonk ten tijde van haar debuut. ‘Costum Gold’ en ‘Broken Dancer’ zijn de zwakste broeders van de plaat. In deze nummers raakt de band met goedkope synthesizers het meer dansbare poprockgenre. Dit resulteert in rommelige en niet-Aridwaardige nummers. ‘Broken Dancer’ begint nog veelbelovend maar de opdoemende monotone beat en keyboardgeluiden beëindigen dit genot al snel.
Na twee ijzersterke albums en één mindere plaat komt Arid met Under the Cold Street Lights met het meest afwisselende werkstuk tot nu toe. Het album laat een groep horen die graag experimenteert binnen haar eigen genre en zich rijkelijk laat beïnvloeden door anderen. Door de klasse van de band en de grootse zang van Steverlinck gaat dit meestal goed. Ach, en die misser hier en daar zijn we snel weer vergeten.