‘Verdwijnen, als een waterijsje in de zon’

De voorstelling werpt constant vragen op. Ze worden beantwoord en nieuwe vragen ontstaan. Wie is het meisje dat in de supermarkt met een videocamera vastlegt hoe Rico candybars jat? Waarom achtervolgt ze hem? Waarom gaat ze niet meer weg? Waarom wonen de twee jongens op het dak? Waarom gaan zij niet weg? Waar komen ze eigenlijk vandaan? RAAF is een bijzondere voorstelling. Het verhaal trekt je mee, je wilt meer weten van deze personen. Steeds meer. Meer dan dat er getoond wordt.

Asperger

Egbert-Jan Weeber speelt een erg knappe rol als Ravian, een jongen met het syndroom van Asperger. Ook als je de symptomen van het syndroom niet kent, zie je de problematiek die zoiets met zich meebrengt op basis van hoe Weeber zijn rol neerzet. Ravian is helemaal gek van het nest raven op het dak en identificeert zich met hen. Hij somt ook moeiteloos de lange lijst ingrediënten van een candybar op, is erg leergierig en moet wennen aan de nieuwe bezoekster op het dak. Hij flipt als Ronja (Sanne Vogel) haar tas op een dag op een andere plek zet dan normaal. Het gevolg is veel onbegrip van Ronja, een heftige woordenwisseling en Ravian die zich terugtrekt in zijn hutje. Ronja is een kwebbelkous. Ze wil ontsnappen aan haar vertrouwde leventje, waarin ze alles heeft, en wil doen en laten wat ze wil. Aandacht zoekt ze. Is het geen positieve, dan negatieve. Sanne Vogel laat ons een onverstoorbare Ronja zien. Wat er ook gebeurt of gezegd wordt, ze neemt er geen notie aan. Ronja wil leed meemaken en lijkt dat te vinden op het dak. Tot ergernis van Rico (Tygo Gernandt) die meer in zichzelf gekeerd is. Hij past op zijn broertje Ravian en zit niet te wachten op pottenkijkers. Ze redden het prima samen. Maar Ronja blijft komen en wint verrassend snel het vertrouwen van de jongens.

Vlot

Een groot projectiescherm toont afwisselend een strak blauwe lucht, de schemering van de avond en beelden van gebeurtenissen die zich buiten het dak afspelen, gefilmd door Ronja. Ook worden fragmenten getoond waarin Ravian door haar wordt geïnterviewd over de raven. Het publiek krijgt door deze spreekbeurt informatie over de raaf, die bekend staat als intelligent, mysterieus en zeldzaam. Raven worden gezien als verschoppelingen. Nadat de wolven hebben gegeten, mag de raaf de restjes oppeuzelen. De wisselwerking tussen scènes op het toneel en filmfragmenten zorgen voor een vlotte voorstelling. Maar waarom neemt Ronja eigenlijk met haar videocamera alles op?

Verdwijnen

Hoofdthema van het stuk is ‘verdwijnen’. Rico en Ravian wonen op het dak en willen niet gevonden worden. Ronja is van huis weggelopen omdat ze iets wil beleven. Iets verdrietigs, het maakt niet uit. Rico mag haar slaan als hij zich daar beter door voelt. ‘Je verleden kun je niet veranderen,’ zegt Rico. Je kunt er voor weglopen, maar het lost niets op. Dan dreigen Rico en Ravian ontdekt te worden. Ze moeten verdwijnen. ‘Verdwijnen als een waterijsje in de zon.’ Ravian wil echter bij de raven blijven. Tot ze uitvliegen.

Indruk

Tygo Gernandt, Egbert-Jan Weeber en Sanne Vogel zijn vooral bekend geworden door rollen in speelfilms als Van God los, Oesters van Nam Kee, Het Schnitzelparadijs en Alibi. Naast acteren, regisseert multitalent Vogel ook voorstellingen en is ze tevens de schrijfster van RAAF. Het verhaal is geïnspireerd door de song ‘Black Bird’ van Nina Simone. RAAF is de productie die dit vriendengroepje nog graag wilde maken. Het is een vermakelijke voorstelling geworden, met humor en misschien een paar losse eindjes. Want vragen zijn er na afloop nog steeds. Indruk maakt de voorstelling in ieder geval!

RAAF is nog tot en met 20 december 2008 in het hele land te zien.