Zomerfabriek – NNT

En dat waren twee totaal verschillende voorstellingen. The Last Chaos Piece is een nieuwe choreografie van Club Guy & Roni, in coproductie met het Grand Theatre in Groningen. We are the Champions van de Duitse theatermaker Marc Becker past heel erg goed in de actualiteit, helemaal nu Oranje zo voortvarend de eerste ronde van het EK doorstaat.

Geprojecteerde conflicten

The Last Chaos Piece – Club Guy & Roni en het Grand Theatre
Machinefabriek, Groningen • 11 Juni

Gelukkig hebben ze de voorstelling The Last Chaos Piece voor het eten geprogrammeerd, want het is best zware kost. Het toneelbeeld (Ascon de Nijs) is op zichzelf zeer kostelijk. Tegen een achtergrond van gevulde blauwe vuilniszakken is een ware chaos aan attributen te zien. Kleding, een kast/stapelbed, Perzische tapijten en badkuipen. Allemaal even functioneel, zo blijkt in de loop van de voorstelling.

Met steun van het Grand Theatre hebben het duo Guy Weizman en Roni Haver in 2001 het dansgezelschap Club Guy & Roni opgericht. De club werkt samen met verschillende danseressen en een artistieke kern. Voor deze voorstelling werden twee acteurs van het Noord Nederlands Toneel, Joris Smit en Aafke Buringh, gekoppeld aan Veerle van Overloop (behorende tot de artistieke kern van de Club) en Roni Haver. Ondanks de ietwat weerbarstige structuur van de voorstelling gaan deze vier een spannende interactie met elkaar en met het toneel aan. Er is weinig tekst voor nodig om de spanning tussen de vier niet definieerbare personages tot uiting te laten komen. Dat blijkt wel uit hun spel en dans. De acteurs zijn eerder te vergelijken met projectieschermen, waarop een associatief tableau aan mogelijke conflicten geprojecteerd wordt. Zonder ook weer te duidelijk te zijn, worden thema’s als incest, strijd binnen relaties, man-vrouw verhoudingen, en zelfs het conflict in het Midden-Oosten verwerkt.

In de chaos aan beelden die ontstaat, springen er twee in het bijzonder uit. De eerste is een scène waarin Aafke Buringh vrij wil gaan dansen, maar daartoe (vaak op droogkomische wijze) wordt belet. Die mengeling van humor en ernst levert een ongemakkelijke situatie op. In de tweede en meest shockerende scène worden Joris Smit en Aafke Buringh min of meer gedwongen hun kleding uit te trekken, en helemaal naakt op elkaar te gaan liggen. Deze scène waarbij je je als toeschouwer zeer ongemakkelijk gaat voelen, dreunt nog lang na en laat op pregnante wijze de emotionele verwarring van de personages, en misschien wel onze tijd, zien.

Hoewel de veelvoud aan thema’s een belemmering had kunnen vormen weten Club Guy & Roni en de acteurs van het Noord Nederlands Toneel een sterke voorstelling neer te zetten, waarin de balans tussen humor en ernst nooit zoek raakt.

Luchtige onvrede

We are the Champions – Marc Becker
Machinefabriek, Groningen • 11 Juni

Na de dubbele zware kost, barbecue en de eerste voorstelling, staat er een luchtigere voorstelling in de zaal van de Machinefabriek. Geheel in het teken van de Oranjekoorts die het land momenteel beheerst. De Duitse regisseur en schrijver Marc Becker wil met zijn We are the Champions laten zien hoe een beslissende wedstrijd in een voetbaltoernooi symbool kan staan voor gevoelens van onvrede die diep in elk volk leven. En dat levert een bij vlagen hilarische voorstelling op, waarin clichés hand in hand gaan met goede grappen en een goed getimed spel van Niels Croiset, Wolter Muller, Loek Peters, Harriët Stroet en Koen Wouterse.

Maar dat is dan ook tegelijk het enige wat beklijft. Hoewel het stuk doorspekt is met gedachten over wat ons zou moeten verenigen en over wat ons wij-gevoel is, wil het maar nergens daadwerkelijk landen. Het blijft zweven in een soort van grappige luchtledigheid waarin de acteurs wel alle ruimte krijgen om hun komische registers open te trekken, maar waar geen diepere boodschap meegegeven wordt.

Dat laat niet onverlet dat je een plezierige voorstelling hebt beleefd. Een dessert is immers zo af en toe ook luchtig, maar dat is hier wat té letterlijk genomen.