Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra and Tra-La-La Band

Aan het eind van de jaren negentig verliet gitarist en zanger Efrim Menuck de post-rock band Godspeed You! Black Emperor. Hij wilde meer vrijheid bij het maken van muziek, maar dacht die bij Godspeed niet te kunnen vinden. Samen met de violiste en bassist richtte hij Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra and Tra-La-La Band op. Daarmee wilde Menuck meer experimenteren, om zo zíjn sound te vinden. Hij verdiepte zich in de theorie achter de muziek, maar ontdekte dat alles wat hij deed op gevoel berustte. En zo ging Silver Mt. Zion verder. Op gevoel. Langzaam ontwikkelde zich de sound waar Menuck naar op zoek was.

De weg naar het SMZ-geluid

Tot Born into Trouble as the Sparks Fly Upward, het tweede album, zijn de nummers nog echte composities, soundscapes bijna. Waar je in wegzakt terwijl je languit op je bed ligt. Een beetje een voortzetting van Godspeed You! Black Emperor. Maar bij de derde plaat, This Is Our Punk-Rock Thee Rusted Satellites Gather + Sing, zijn er meer popinvloeden. Meer zang, meer drum en meer structuur. Dat leverde schitterende nummers op als Babylon Was Built on Fire/ Starsnostars. Op de vierde plaat, Horses in the Sky, zet de band die mix van het oude Godspeed-werk met popinvloeden verder door. Het resultaat: parels als de openingstrack God Bless Our Dead Marines en titelnummer Horses In The Sky.

Maar op 13 Blues for Thirteen Moons ontwikkelt de sound zich niet verder. Hij is constanter geworden. Nummers van ongeveer een kwartier, herkenbare meerstemmige delen, herkenbaar plukken op de cello en het inmiddels vertrouwde overslaan van de stem van zanger-gitarist Efrim Menuck. Zeker het nummer BlindBlindBlind is typerend voor het werk van de band. Wel nieuw zijn de rauwe gitaarpartijen op de eerste helft van de plaat. Met een smerige distortion die wat klank betreft doet denken aan de grunge van de jaren negentig en het afgrijzen dat uit de teksten spreekt benadrukt.

De politiek van Silver Mt Zion

Ook wat inhoud betreft zijn er weinig verrassingen. De wereld krijgt er ouderwets van langs en al in de eerste track moeten multinationals en technologische ontwikkeling het ontgelden. De luisteraar wordt opgeroepen te staan voor zijn idealen want “Our dreams / deserve it“. Doormiddel van hun teksten verzet de band zich al albums lang tegen onrecht in de wereld, tegen anarchistische groeperingen en uiteraard tegen de oorlog van Bush. Toch beweren de bandleden zelf dat zij zich niet met politiek bezighouden.

Het einde van de plaat verdient wat extra aandacht. Zanger Menuck zet een bars gezongen “but some hearts aren’t hardly true” in, maar dat slaat over naar een overtuigd, meerstemmig “some hearts are true”. En met die boodschap eindigt het album.

Kippenvel gegarandeerd

Stijlvernieuwing hoeft niet, blijkt wel door 13 Blues for Thirteen Moons. Bij Silver Mt. Zion is nog altijd kwaliteit verzekerd, kippenvel gegarandeerd. Uitgebalanceerde composities op een uitgebalanceerde cd; ruige nummers aan de ene kant, rustiger werk aan het einde. Een album dat de moeite van het ontdekken waard is en inspanning vergt van de luisteraar. Want in de wildernis van ruis, zitten vaak schitterende melodielijnen en prachtige teksten verborgen. Toch is het moeilijk tippen aan het vorige werk.

Godspeed You! Black Emperor ging uit elkaar toen zanger Menuck het stramien van de band te vast vond. En het lijkt erop dat ook Silver Mt. Zion nu ook een vast stramien heeft gekregen. De vraag is dus of deze plaat wordt opgevolgd door een experiment. Of was dit het laatste album van deze formidabele formatie.