Hersenloos zomervermaak

Dan hebben Batman of Spider-Man het toch beter bekeken met hun geheime identiteit. Maar het maakt de leden van de Fantastic Four wel de meest menselijke superhelden, die hun leven met de media en het publiek moeten delen. Twee jaar na hun eerste, matige, filmoptreden zijn de vier terug om de wereld opnieuw te redden. Ditmaal van de illustere Silver Surfer, een galactische boodschapper met nogal wat planeetvernietigende trekjes. Die bruiloft moet maar weer eens wachten.

Grappen en grollen

Hoewel de eerste film zeker niet de beste in zijn genre was werd het wel een grote hit, en dat gaf regisseur Tim Story de kans om ook een tweede deel te maken. Nu de karakters geen introductie meer nodig hebben is er meer ruimte voor het overkoepelende verhaal, en de al bekende grappen en grollen. De vier lachen weer wat af. Dat komt soms erg leuk over, Johnny Storm (Chris Evans) is bijvoorbeeld weer lekker op dreef, zeker wanneer er iets mis blijkt te zijn met zijn krachten. Ook The Thing is weer leuk om terug te zien. Soms gaat het echter ook faliekant mis, zoals wanneer Reid Richards (Ioan Gruffudd) een enorm flauw dansje laat zien tijdens zijn vrijgezellenfeest. Gelukkig hebben de leuke grappen de overhand.

Silver Surfer

De acteurs zitten duidelijk lekkerder in hun supervel dan de vorige keer, met uitzondering van Jessica Alba (Sue Storm) die in elke scène wazig uit haar ogen kijkt en niet meer lijkt te kunnen acteren. De terugkeer van Victor Von Doom (Julian McMahon) was ook niet echt een goed idee; in de eerste film was hij al geen leuke slechterik, en dat is er nu niet beter op geworden. De titelfiguur maakt echter een hoop goed. De Silver Surfer is echt prachtig vormgegeven. Met dank aan de ervaren stand-in Doug Jones, die al eerder vreemde wezens neerzette in Hellboy en Pan’s Labyrinth. Ook de kunstjes die hij kan (enorme gapende gaten in de aarde maken, om maar iets leuks te noemen), zijn mooi gemaakt. Zijn persoonlijke verhaal is daarnaast ook nog eens het interessantste uit de film, en het is voor de fans van de comics natuurlijk erg fijn om een van hun favoriete personages zo mooi op het witte doek te zien.

Meer actie, meer humor en meer aandacht voor het verhaal maakt dat de film beter verteerbaar is dan het eerste deel, maar ook hier blijft het niet meer dan anderhalf uur hersenloos zomervermaak. The Fantastic Four is nog steeds de minste in zijn soort, tussen alle goed geslaagde superheldenfilms. Daar kan een Silver Surfer niets aan veranderen.