Film / Films

Uit als een nachtkaars

recensie: Revolutions is iets beter dan deel 2, maar dat kon ook gauw

Een jaar of twee geleden dook er op internet opeens een alternatieve versie op van The Phantom Menace, de eerste episode in de Star Wars-sage. Een handige jongen was zo ontevreden over de beruchte prequel dat hij met behulp van een dvd en wat montagesoftware een nieuwe versie maakte, waarin het politieke geneuzel tot een minimum werd gereduceerd en het grootste deel van de scènes met de irritante Jar Jar werden geschrapt. Het resultaat was een verbluffend coherente film, die wereldwijd de nodige opschudding veroorzaakte. Het wachten is nu op een snelle jongen die de schaar zet in de laatste twee Matrix-films.

~

The Matrix Revolutions begint enige uren na het einde van voorganger Reloaded, zonder enige samenvatting van die film. Neo (Keanu Reeves) lijkt in coma te liggen, maar bevindt zich ondertussen in een klinisch wit metrostation dat een verbinding vormt tussen de Matrix en de echte wereld. Als hij weer bijkomt, hoort hij dat het nog maar een paar uur zal duren voor Zion, het laatste bolwerk van de mensen, vernietigd zal worden door de meedogenloze Machines. Zal Neo de mensen redden? Zal Zion standhouden? Is Revolutions een even saaie en pretentieuze draak als Reloaded?

Stoplappen

~

Voor het eerst sinds de originele film kun je je tijdens het zien van Revolutions andere dingen afvragen dan “Wanneer is dit gezeik eindelijk afgelopen?”, zoals bij deel twee het geval was. De actiescènes doen er weer toe, en fungeren niet meer alleen als peperdure stoplappen. De aanval van de Machines op Zion is bij tijden zelfs echt spannend en bevat enkele prachtige beelden. Desalniettemin duurt het wel minstens een uur vol nodeloos pseudo-filosofische dialogen voor het eindelijk zo ver is. In hun debuut Bound en de originele Matrix lieten de Wachowski’s zien dat ze meesters waren in het visueel vertellen van een verhaal. In de twee vervolgdelen geven ze de voorkeur aan het woord, en dat is bij deze films een doodzonde.

Karige ontwikkelingen

Gelukkig kun je tijdens de spannende stukken in Revolutions weer meeleven met de personages, al is het maar een beetje. Je voelt je als bioscoopbezoeker echter goed op je tenen getrapt als je merkt dat veel van de karige ontwikkelingen uit Reloaded (er zijn meerdere versies van de Matrix geweest, en ook verlossers als Neo hebben eerder geprobeerd de mensen te redden van de ondergang), in Revolutions niet meer ter zake lijken te doen. Natuurlijk redt Neo de mensheid, maar was daarvoor echt dat vreselijke tweede deel nodig geweest?

Remastered

Het grootste raadsel uit de hele Matrix-sage is dan ook hoe de Wachowski’s de studio hebben overtuigd van het feit dat ze voor hun magere vervolgverhaal twee films nodig hadden in plaats van één. Twee films betekent meer werk, maar ook een dubbel salaris. De makers van deze films zijn daarom de enige winnaars van deze ronde. Maar dat kan veranderen: ik daag hierbij alle Matrix-fans met Adobe Premiere of Final Cut Pro uit een coherent verhaal te smeden van de beide laatste Matrix-films. Sloop alle overbodige dialogen eruit en kort de actiescènes in met veertig procent. The Matrix Remastered is het enige echte vervolg op het klassieke eerste deel. Wie durft?