Bloeddorstige striptekenaars

Bloeddorst komt precies op het juiste moment, nadat vorig jaar speelfilms als Sl8n8, Woensdag en Doodeind de ‘Nederhorror’ uit zijn graf lieten herrijzen. Het is dan ook meer dan lovenswaardig te noemen dat behalve enkele grote namen uit de Nederlandse stripwereld, zoals Peter Pontiac, Willem Ritstier, Minck Oosterveer en Marcel Ruijters, ook minder bekende striptekenaars en illustratoren in deze uitgave de kans krijgen om hun werk te publiceren. Vrijwel iedere tekenaar laat het beste van zichzelf zien. De bijdragen zijn in feite het ultieme visitekaartje van een hele nieuwe generatie Nederlandse striptekenaars. Omdat alle deelnemende tekenaars een duidelijke eigen stijl hebben, gaat het album geen moment vervelen, iets wat door de toch enigszins beperkte thematiek gemakkelijk had kunnen gebeuren. De tekenstijlen variëren van karikaturaal tot zeer realistisch en van lekker strak tot zeer experimenteel. Dat de strips in zwart-wit zijn gedrukt, draagt bij aan de duistere sfeer van het album.

Horrorstrips hebben hun reputatie overigens niet mee. Over het algemeen komt dit genre niet verder dan ’tamelijk spannend’, terwijl het natuurlijk de bedoeling is dat je tijdens het lezen siddert van angst. In Nederland is het genre dan ook nooit echt van de grond gekomen, afgezien van enkele series die het meer van de mystieke elementen moesten hebben dan daadwerkelijk van spanning. Sommige tekenaars hebben met hun strips dan ook voor de veilige weg gekozen en in plaats van een spannende strip juist geprobeerd er iets grappigs van te maken. Gelukkig zijn zowel deze komische als de daadwerkelijk griezelig bedoelde strips geslaagd, wat te danken is aan het enorme enthousiasme waarmee de tekenaars te werk zijn gegaan. En eerlijk is eerlijk, tussen de horrorstrips die de afgelopen veertig jaar in Nederland zijn gemaakt, zitten ook echte klassiekers.

Mysterieus

In Bloeddorst leunen de verhalen meer op de griezeligheid van het mysterieuze dan op pure spanning. Niet dat het anders had gekund. Als je als auteur daadwerkelijk spanning op wil bouwen heb je daar de ruimte voor nodig, een pagina of drie voldoet dan niet. Sommige bijdragen moeten het vooral van het laatste plaatje hebben, met de meestal lugubere clou; andere verhalen beginnen juist heel sterk maar stellen vervolgens teleur door een matig einde. De eerste categorie toont aan dat er in projecten als Bloeddorst nog heel wat interessants naar boven kan komen; de tweede categorie laat zien dat de Nederlandse striptekenaars toe zijn aan het maken van lange verhalen, wat in feite geen goed nieuws is. Door de beperkte publicatiemogelijkheden is het bijna niet meer mogelijk in Nederland om een nieuwe avonturenstrip te beginnen, laat staan een horrorstrip met lange verhalen. Alleen om die reden al is het goed dat Bloeddorst er is. Willem Ritstier en Minck Oosterveer zijn van alle stripmakers die aan Bloeddorst hebben gewerkt het meest bekend. Zij maken dagelijks de avonturenstrip Nicky Saxx voor De Telegraaf. En soms verwerken zij horrorachtige elementen in hun verhalen. In Bloeddorst gaan ze een stap verder met de introductie van een nieuw stripfiguur, Trunk, in een kort verhaal. In MYX Stripmagazine is momenteel het eerste lange verhaal over Trunk te lezen.

Ook liefhebbers van horror zullen Bloeddorst de moeite waard vinden. Het is grappig om te zien hoe de tekenaars geprobeerd hebben om op hun eigen manier trouw te blijven aan het thema: sommige verhalen zijn een ode aan bekende horrorfilms, andere zijn weer een parodie op het genre. In feite is het een bloemlezing van de mogelijkheden die het genre kent. Al met al kan worden vastgesteld dat de Nederlandse stripwereld er met Bloeddorst opnieuw een geslaagd project bij heeft, voor zowel de makers als voor het publiek. Volgend jaar zal vermoedelijk een gelijksoortig project worden ontwikkeld, ditmaal rond manga. Dat belooft wat…