Een van de betere

De film volgt grotendeels het verhaal uit het eerste spel: een mysterieus verdwenen meisje wordt gezocht in allerlei spannende scènes. Werd dat in het spel nog gedaan door de vader, in de filmversie zoekt Rose Da Silva (Radha Mitchell uit Finding Neverland) naar haar dochtertje Sharon. Fans van het spel waren in eerste instantie niet blij met een vrouw in de hoofdrol, maar Mitchell houdt zich karig staande als de doorzettende Rose. Haar zoektocht brengt haar naar het illustere plaatsje Silent Hill, dat jaren geleden ten onder ging aan een grote brand, een brand die nog steeds lijkt te woeden onder de grond. Eenmaal daar wordt duidelijk dat haar dochtertje niet voor niets naar Silent Hill is uitgeweken.

Een fanatieke Gans

Silent Hill volgt het verhaal beter dan collegahorror Resident Evil, dat meer een egotrip was voor Milla Jovovich dan een geslaagde adaptatie van de immens populaire spellenreeks. Waarschijnlijk heeft regisseur Christophe Gans geleerd van de fouten die daarbij zijn gemaakt. Hij heeft niet voor niets vijf jaar op de filmrechten zitten azen – hij kreeg ze toen hij filmdistributeur Konami een video stuurde waarin hij vertelde hoeveel Silent Hill voor hem betekende, samen met enkele zelf geschoten proefscènes. Konami ging overboord en de rest mag duidelijk zijn.

Het stadje Silent Hill is fraai weergegeven en spreekt tot de verbeelding als spookstad met diepere gronden. Niet alle inwonende monster-achtigen zijn even geloofwaardig, maar de spanning zit er wel goed in, hoewel er geen moment in de film zit waarbij achter de bank gekropen moet worden. Kennelijk moeten de filmversies van horrorspellen minder eng zijn. De kenmerkende mist uit de spellen werd veranderd in rook en as, wat de sfeer extra griezelig maakt. Daartoe hielp ook de muziek, die rechtstreeks uit de spellen geïmporteerd werd.

Overbodige toevoeging

Opvallend is dat de film oorspronkelijk geen grote mannelijke rollen kende. Pas na een flinke aanpassing in het script werd de vader van Sharon (Sean Bean uit The Lord of the Rings) toegevoegd aan het verhaal. Dat dit pas later is gebeurd is ook wel te merken; zijn verhaallijn voegt niets toe aan het verhaal en speelt zich dan ook vrijwel geheel buiten Silent Hill af.

Hoewel de sfeer erg goed is, blijft het verhaal van Silent Hill redelijk voorspelbaar en de personages erg oppervlakkig. Het is dus niet de beste film in zijn genre. Desondanks is het een van de betere computerspelverfilmingen.