Aanstekelijke popmelodieën uit Sheffield
Pulp, The Human League, Cabaret Voltaire, ABC, Def Leppard, Moloko en Joe Cocker, zomaar wat namen uit de rijke muziekgeschiedenis van het Engelse plaatsje Sheffield. Op cultureel gebied schijnt er in de derde stad van Engeland niet veel te beleven. Toch heerst er in de voormalige industriestad al decennialang een uitstekend muziekklimaat. Dat Sheffield niet alleen een noemenswaardig muzikaal verleden heeft maar ook een gouden toekomst, bewijst The Long Blondes’ debuutalbum Someone to Drive You Home.
~
YouTube. Met dank aan de altijd dansbare melodieën, de krachtige stem van zangeres Kate Jackson en een enorme geldingsdrang. Ook Jacksons modieuze verschijning zal meespelen: The Guardian noemde haar in hun ‘style’-bijlage, de NME gaf haar een plek in de lijst van coolste mensen van dit moment. Alsof dat niet genoeg publiciteit oplevert, gooien The Long Blondes er ook graag ‘brutale’ statements in zoals “We do not listen to The Beatles, The Rolling Stones, Jimi Hendrix, The Doors or Bob Dylan. We chose an instrument each and learnt to play it.” In een land als Engeland genoeg reden om permanent in de spotlights te staan. Je zou bijna vergeten dat de rakkers ook nog muziek maken.
Zweem van vroeger
Die muziek klinkt als een aanstekelijke mix van jaren zestig vrouwenpop, disco, postpunk en new wave. Gestileerde, positieve liedjes met een rough edge. De energieke sound klinkt zoals de andere hype van dit moment: The Fratellis. Hoewel The Blondes ook door kunnen gaan voor het ondeugende zusje van The Pipettes, maar dan met vocalen van Blondie-zangeres Deborah Harry of Gwen Stefani. De heren van Franz Ferdinand waren zo onder de indruk, dat ze de vijf jongelingen persoonlijk vroegen als voorprogramma voor hun optreden in het Alexandra Palace. Er is nog een andere ‘keizerlijke link’; in navolging van FF en Kaiser Chiefs ging The Long Blondes er begin dit jaar vandoor met de Philip Hall Radar Award. Naar aanleiding van hun optreden tijdens de prijsuitreiking werden ze door The Guardian en Vogue meteen uitgeroepen tot ‘Best Unsigned Band in the Country’.
Onbezorgd en onschuldig
‘Unsigned’ zijn ze al een tijdje niet meer; in april van dit jaar tekenden ze namelijk een contract bij het befaamde Rough Trade Label (The Smiths, The Strokes, The Libertines). Someone to Drive You Home is de eerste vrucht van die samenwerking. Een heerlijk album waarop nergens de plank wordt misgeslagen. Van de rauwe, scheurende Sonic Youth-gitaartjes in de opener Lust in The Movies tot de vrolijke uptempo funkpunk van Giddy Stratospheres: alles pakt goed uit. De band grossiert in opzwepende popmelodieën waarop het onmogelijk stilzitten is. Tekstueel kijkt Jackson graag terug naar de tijd dat ze jong was. Die periode in je leven waarin het enkel draait om uitgaan, dansen en plezier maken. Liever een onenightstand dan een vaste relatie. Zorgeloos dartel je door de weide, het leven nog ongecompliceerd en aantrekkelijk. Someone to Drive You Home zorgt ervoor dat je als luisteraar even de dagelijkse sores vergeet. Heerlijk plaatje!
Marc Royce 
