Nanny McPhee

De zeven kinderen van weduwnaar Mr. Brown zijn zo stout dat zelfs de Von Trapps er wat van kunnen leren. Eigenhandig pesten ze de ene na de andere gouvernante weg, tot op een dag hun eigen Mary Poppins op de stoep staat: de oerlelijke Nanny McPhee. De oppas heeft twee grote wratten, een aardappelneus en een uitstekende tand, maar ook een magische wandelstok en een hele hoop wijze lesjes.

Sprookje

Vanaf de eerste scène is het duidelijk dat Nanny McPhee bedoeld is als sprookje. De camera vliegt over een idyllisch dorpje en zoemt in op het huis van de familie Brown. De houten villa heeft felgekleurde groene en blauwe kamers. De kinderen zijn volgens vader Colin Firth ‘very, very, very, naughty‘, en even later vernielen ze inderdaad de keuken – tot ergernis van de dikke kokkin met appelwangen. Alle stereotypes zijn aanwezig: de man die rouwt om zijn overleden vrouw, de vervelende kinderen die eigenlijk gewoon aandacht willen van hun vader, de gemene stiefmoeder, de kwaadaardige oudtante en de prinses.

Volwassenen zijn de laatste jaren een beetje verwend. Kinderfilms als Harry Potter, Shrek en Finding Nemo zijn zo gemaakt dat ook mensen boven de tien zich kunnen vermaken. Nanny McPhee doet daar niet aan mee: de film is voor de volle honderd procent bedoeld voor kinderen. Van taartgevechten tot dansende ezels: Nanny McPhee heeft alles in huis om in de smaak te vallen bij de kleintjes.

Een beetje voor niets

Voor een kinderfilm is er veel aandacht besteed aan de look van de film, zo blijkt uit de extra’s op de dvd. Naast trailers, bloopers en verwijderde scènes zien we hoe een leeg veld verandert in het dorp waar het geheel zich afspeelt. Maandenlang wordt er gebouwd aan de villa van de familie Brown: zelfs de planten in de tuin worden ruim van te voren geplant. Dit gecombineerd met het feit dat Thompson jarenlang aan het script werkte illustreert dat Nanny McPhee zeker met liefde is gemaakt. Helaas is alle moeite een beetje voor niets geweest.

De felle kleuren, gekke kostuums, clichés en stereotypes: je zou aan het eindresultaat niet echt zien dat er zo veel tijd en energie in het script en de film is gestoken. Nanny McPhee lijkt een beetje te zijn doodgeknuffeld door haar makers: met alle goede bedoelingen hebben ze uiteindelijk een vrij standaard film gemaakt die alleen kinderen zal kunnen boeien. Voor hen is Nanny McPhee geweldig, voor de rest van ons is de film toch vooral kinderachtig.