Cursive

Na het succes van The Ugly Organ werd een tijd niks vernomen van dit viertal uit Omaha. Gitarist Ted Stevens maakte een nieuwe plaat met zijn band Mayday. Opperhoofd Kasher was vooral druk met zijn andere band The Good Life. En met uitzondering van de release van de matige b-kant verzamelaar The Difference Between Houses and Homes kwam er weinig nieuws uit het Cursive-kamp. Op internet gingen zelfs berichten rond dat Cursive uit elkaar zou gaan. Niets was minder waar, al heeft celliste Gretta Cohn de band inmiddels verlaten. Maar uiteindelijk bleek Kasher toch tijd gevonden te hebben om een nieuwe plaat neer te pennen.

Scherpe observaties

En nu is er dan Happy Hollow, waarop de kenmerkende celloklank van Cohn plaats heeft gemaakt voor een imposante blazerssectie. Deze blazerpartijen zijn gecomponeerd door Nate Wolcot, die ook actief is bij labelgenoot Bright Eyes. Bij Happy Hollow is er wederom gekozen voor een centraal thema. De teksten zijn zeer scherpe observaties van de malaise in ruraal Amerika en de daar heersende religieuze hypocrisie. Middels zeer directe en weinig verhullende stellingen geeft Kasher het katholicisme in de VS er flink van langs. Een thematiek die weinig aan de verbeelding overlaat en daarom een deel van de luisteraars af kan stoten. Zo wordt in het nummer Bad Sects het verhaal beschreven van een godsdienstleraar die te maken krijgt met een homoseksuele leerling. Op dat moment komen de gevoelens die hij al zo lang weg probeerde te stoppen bovendrijven:

Came back in town with a new ideology
Those feelings I tucked away
Threaten the sanctuary
A lifetime of burning culminated in one innocent forbidden touch
I know this is wrong
Cause I’m taught this is wrong

De centrale figuur op deze plaat is Dorothy, een verwijzing naar het personage uit The Wizard of Oz, en haar uiteengespatte ‘American Dream’. Ze sluit haar ogen voor de realiteit en droomt nog altijd van een beter leven in Dorothy at Forthy. Maar in werkelijkheid zit ze zo vastgeroest in burgerlijkheid dat in Dorothy Dreams of Tornadoes de hoop gevestigd wordt op een tornado die uitkomst kan bieden en kan zorgen voor een nieuwe start:

Dorothy, I know you’ve had amazing dreams
We can’t go chasing down each golden street
Each and every rainbow, each passion, each unattainable goal
We’re not in dreamland anymore

Verschil

Hoewel het tempo lager ligt en er zoals gezegd een blazerssectie aan de band is toegevoegd, ligt Happy Hollow muzikaal gezien in het verlengde van de hoekige melodische rock van The Ugly Organ. De nonchalante ritmes van Clint Schnase (drums) vormen nog altijd de basis voor Ted Stevens’ dwarse melodische gitaarpartijen. Het karakteristieke nasale, schreeuwerige stemgeluid van Kasher klonk nog nooit zo urgent als nu. Opvallend is dat het verschil tussen Cursive en het meer pop-gerichte The Good Life op Happy Hollow kleiner is dan voorheen. De band heeft het emo-idioom nu echt achter zich gelaten, en de blazers zorgen voor een fris en uniek geluid. Er is dus maar een conclusie mogelijk: Cursive is in 2006 weer helemaal terug. Met Happy Hollow wordt er na Domestica en The Ugly Organ een heuse hattrick gescoord.

Op 5 september speelt Cursive in de bovenzaal van Paradiso in Amsterdam.