Nieuwe belofte in Paradiso Noord
Wie de afgelopen week een beetje televisie heeft gekeken of de social media van DWDD in de gaten heeft gehouden, kent hem al: de Deense singer-songwriter Alex Vargas. Maandag werd hij door zanger Dotan uitgenodigd om tijdens de uitzending van DWDD een stuk te laten horen van zijn track ‘Shackled Up’. Nog dezelfde avond stond deze single op nummer één in de Nederlandse iTunes Store en stroomden de social media vol met enthousiaste reacties.
Een probleem voor de nieuwe luisteraars van Vargas: twee dagen later zou hij in Paradiso Noord optreden, maar die show was al een aantal weken uitverkocht. Voor het publiek dat wel aanwezig is deze avond is het misschien wel een van de laatste keren dat ze een optreden van deze muzikale Deen in een dergelijke intieme setting zien.
Loepzuiver
Het gaat goed met de talentvolle muzikant in ons kikkerlandje. Eerder stond hij al in een uitverkochte kleine zaal van Paradiso en begin dit jaar mocht hij optreden en een paar sessies doen tijdens Eurosonic Noorderslag in Groningen. Het optreden bij DWDD gaf hem net dat extra zetje wat hij nodig had om een wat breder publiek te trekken. Vargas is echter geen standaard singer-songwriter, maar biedt de luisteraar net wat meer dan de meeste mannen met baardjes en gitaren: tijdens zijn shows zingt hij niet alleen, hij produceert ook live een uur vol met downtempo electropop via zijn laptop, zijn keyboard en de knopjes op zijn launchpad.
Gehuld in een zwarte hoodie met capuchon komt hij met gitarist Tommy Sheen het podium op. Dikke mist vult het podium en de eerste noten worden gezongen, zonder dat we zien wie er nou eigenlijk op het podium staan. Een mysterieus sfeertje voor helemaal niet zulke mysterieuze muziek. De loepzuivere stem van Vargas knalt door de barrière van mist heen en maakt het publiek nieuwsgierig. De krachtige uithalen, het aanstekelijke refrein en de dansbare beats van ‘Ashes’ vragen nu al naar meer.
Multi-talent
‘Giving Up The Ghost’, het eerste nummer van de gelijknamige EP, is zo’n nummer waarbij je eigenlijk helemaal los wilt gaan. Vargas doet dat dan ook, inclusief excentrieke dansbewegingen. Door de diverse apparatuur lijkt het qua geluid alsof er een complete band op de planken staat. Kwalitatief is het echt steengoed. De warme stem van Vargas past perfect bij de uptempo beats van ‘Giving Up The Ghost’. Bij ‘Oh Love, How You Break Me Up’ gaat hij aan de slag met een loopstation wat absoluut een toevoeging aan de show an sich is. Er staan natuurlijk slechts twee muzikanten op het podium, dus vooral visueel gezien is dit een extraatje. Om even bij te komen van het dansen maakt Vargas midden in de set ruimte voor het rustige en adembenemende ‘Till Forever Runs Out’. Het is een heel bijzonder nummer met dito lyrics waar de meeste mensen vrijwel direct stil van worden. De afwisseling in uptempo en meer ballad-achtige tracks laat goed zien wat hij allemaal kan met zijn stem.
Een totale verrassing is de cover van TLC’s ‘Waterfalls’, een hele relaxede uitvoering van dit toch al fantastische nummer. De r&b-touch gaat heel goed samen met zijn soulvolle stem. Hij kan het daarna niet laten om even wat te vertellen over zijn hele ervaring rondom het iTunes-gebeuren na DWDD. Hij is vooral totaal verrast door de geweldige verkoop van zijn single na zijn optreden daar. Oh, en of we voor het volgende even allemaal heel stil willen zijn. Hij moet namelijk iets belangrijks vragen aan de tourmanager: “Eh, where’s my water? You must think ‘what a little diva!’ but I can’t find the bottle and you need to keep hydrated, right?.” Na een flinke slok begint hij met de dansbare single ‘Shackled Up’, tot groot enthousiasme van het publiek. De knikkende bollen maken een klein beetje plaats voor een paar voorzichtige voetjes van de vloer.
Perfecte afsluiter
Pas echt stil is het bij encore ‘Howl’. Gitarist Sheen heeft inmiddels het podium verlaten en Vargas begint een hilarisch stuk over dat we maar net moeten doen dat hij de bühne ook even af is geweest om vervolgens de toegift te komen spelen. Hij vindt het grote onzin dat artiesten afscheid nemen en even later weer terug komt om nog een nummer of wat te spelen. Geef hem eens ongelijk. De zanger is het publiek oprecht dankbaar en heeft meerdere malen tijdens de show verteld hoe awesome hij het vindt dat er steeds meer mensen naar zijn shows in Nederland komen. Voordat hij aan zijn toegift begint, voegt hij daar nog aan toe dat hij hoopt dat we elkaar weer zien, ook al praat-ie tussendoor zo veel. De, vaak sarcastische, verhaaltjes die hij tussen de songs door vertelt, maken de show juist compleet: ze geven het totaalplaatje net wat meer persoonlijkheid.
‘Howl’ is zonder raggende gitaren van Sheen en bliepjes uit de aanwezige apparatuur een hele bijzondere en intieme afsluiter. Na de veelzijdige uptempo tracks, waar het grote deel van de set uit bestaat, zou dit juist averechts kunnen werken. Niets blijkt minder waar: het is tot dan nog niet zó stil geweest. De soulvolle stem van Vargas laat je verlangen naar meer: de uithaal aan het eind van ‘Howl’ is extreem goed. Het is jammer dat de show na een klein uur al afgelopen is. Gelukkig geeft de goedlachse muzikant dit jaar nog een aantal shows op Nederlandse bodem. Ga dat checken, mensen.
Alex Vargas kun je deze zomer onder andere nog checken op het Naked Song Festival in Eindhoven (25 juni), op Welcome To The Village in Leeuwarden (15,16,17 juli), in poppodium Doornroosje in Nijmegen (18 juli) en op 7 Layers Festival in Amsterdam (18 september).
In courtesy of the artist. Image by Ben Geraerts. 
