Madrugada moet geheim blijven

De eerste keer dat ik met dit Noorse viertal in aanraking kwam, was in 1999 toen na een aantal e.p.’s hun eerste fulltime album Industrial Silence uitkwam. Het eerste nummer Vocal zet meteen de toon voor het hele album. Een zwaar, zeer sfeervol gitaargeluid en een stem beter dan die van Jim Morisson en Stuart Staples (Tindersticks) bij elkaar. Sivert Høyem is de naam van de zanger, die de plaat samen met gitarist Robert S. Burås, bassist Frode Jacobsen en drummer Jon Lauvland tot een intens emotioneel geladen meesterwerk maakt. Een meesterwerk dat misschien nog wel wordt overtroffen door het tweede album The Nightly Disease uit 2001, met opnieuw een fantastisch openingsnummer: Black Mambo.

Vorig jaar speelde de band ’s morgens in de vroegte op Pinkpop in de 3fm tent. Het optreden was goed, maar de muziek die Madrugada maakt, past niet bij de steeds feller wordende ochtendzon op de pinkstermaandag. Je zet ’s ochtends toch thuis bij de koffie of bij de krant ook geen Tindersticks op? Deze muziek hoort laat op de avond in het donker te worden gespeeld om je mee te voeren in de nacht. De vreemde programmering van die dag zal er wel mee te maken hebben gehad dat zanger Høyem niet helemaal zelfverzekerd overkwam. Dit in tegenstelling tot zijn houding op Lowlands 2001. Hier was hij een echte frontman, die wist hoe hij zijn publiek moest vermaken. En hoe… kippenvel all over. Madrugada werd een van dé bands van het festival met een zeer strak en meeslepend optreden (ook een geweldige lichtshow trouwens). Waar grote acts als Tricky, Eels en de hitmachine Live tegenvielen, stak deze underdog bijna overal met kop en schouders bovenuit.

Madrugada mag niet te populair worden in Nederland. Het zou toch een nachtmerrie zijn naar Ahoy te moeten om deze groep live te kunnen zien spelen. En dan achter je een stel veertienjarige meisjes volslagen idolaat van deze vier ‘Noorse goden’ en vóór je een stel ongeïnteresseerden die altijd al eens naar Ahoy toe wilden. Nee, deze band moet blijven optreden in het clubcircuit. Madrugada houdt net als bijvoorbeeld haar landgenoten van Motorpsycho de romantiek van het met diepgang maken van muziek in leven. De muziek ligt zwaar op de hand, maar dat mag niemand tegenhouden om een album te kopen of om een concert te bezoeken.

Zoals ik al eerder zei, is Madrugada zo’n band die ik absoluut voor mezelf wil houden, zodat de zaaltjes klein en de optredens intens blijven. Ik ga dan ook niet vertellen dat Madrugada op 7 november in het Groningse Vera staat en dat ik zeer zeker van de partij zal zijn. Shit, ik met mijn grote bek. Niet verder vertellen hoor!

Officiële Madrugada-site