Nieuwe dvd’s

My Girl (Fan Chan)

In deze Thaise film zien we het leven van Jan Dara in het Thailand van de jaren ’30 en ’40. Hij wordt door zijn vader verstoten omdat zijn moeder bij zijn geboorte is overleden, en zo moet Jan zonder echte ouders door het leven. Hij zoekt zijn troost in seks met verschillende vrouwen. Langzamerhand zien we hoe Jan verandert in de man die hij zo haat. De hoeveelheid seks die er te zien is, zorgde voor veel opschudding in het thuisland, maar naar Nederlandse maatstaven valt dit erg mee. Jan Dara is ook geen erotische film maar eerder een tragisch familieportret. En het is een mooi portret! Visueel is de film een waar genot. Het licht (of de afwezigheid daarvan) is schitterend en de beelden zijn prima geschoten. Ook het acteerwerk is uitstekend (met een enorme pluim voor Santisuk Promsiri die de rol van Jans vader vertolkt). Niet heel bijzonder of uniek, maar wel mooi. (Harrie de Vries)

Bright Future (Akarui miura)

(Kiyoshi Kurosawa, 2003 • De Filmfreak)

Kiyoshi Kurosawa begon zijn carrière als regisseur van horror en erotiek, maar heeft zich in het afgelopen decennium ontwikkeld als auteur van eigenzinnige en vaak raadselachtige, meer kunstzinnige uitbouwingen van genrefilms. Polariseerde Kurosawa met bizarre, ontoegankelijke producties als Cure en Pulse zijn publiek al behoorlijk, zijn laatste film zal hem ook weinig nieuwe bewonderaars opleveren. Bright Future vertelt het verhaal (bij wijze van spreken: het narratief is fragmentarisch) van een fabrieksmedewerker (Joe Odagiri) die geobsedeerd raakt door zijn kompaan (steracteur Asano Tadanobu), en vervolgens door diens huisdier (een giftige kwal) en vader (Tatsuya Fuji uit In the Realm of the Senses). Kurosawa presenteert absurde karakters en gebeurtenissen als grauw realisme, maar gebruikt net zo lief lyrische, surreële beelden en raadselachtige elementen. Waar het precies over gaat blijft onduidelijk: existentialisme, generatieverschillen, de onmogelijkheid van menselijke interactie? Een wisselend perspectief, een curieuze vertelwijze en ondoorgrondelijke karakters maken van Bright Future een intrigerend, maar afstandelijk schouwspel. De film wemelt van de metafysische implicaties en onduidelijke symboliek, en boeit zonder te beklijven.

Ook te koop in een speciale versie, voorzien van een zeer uitgebreide documentaire over de opnames van de film en Kurosawa’s carrière, en een fraai boekje met een bewonderende recensie. (Paul Caspers)

Young Gods (Hymypoika)

(Jukka-Pekka Siili, 2003 • Paradiso)

“Jonge viriele Finnen doen hun best”, zegt een van de personages uit Young Gods, doelend op de seksuele escapades van een groepje jongeren uit Helsinki. Hetzelfde kan niet gezegd worden van de makers van deze snel vergeten film. Een aantal verwende, verveelde jongens besluit hun geslachtsdaden te filmen, met alle gevolgen van dien. Het verloop van het verhaal doet in voorspelbaarheid, ongeloofwaardigheid en diepzinnige pretenties niet onder voor de mindere Hollywood-jongerenfilm waar we de laatste jaren mee overspoeld worden, de vormgeving evenmin. De functieloze look van Young Gods, met zijn glossy beelden, de snelle montage en vele zinloze close-ups – we hebben het allemaal al veel vaker in vergelijkbare films gezien, en het is nog steeds niet om aan te zien: even oppervlakkig als inhoudsloos. Tel daar nog eens een aantal matte vertolkingen van de jonge tv-acteurs bij op, en de indruk van een erg slechte film is onontkoombaar. Het is fijn dat er eindelijk eens een moderne Finse film in ons land uitgebracht wordt, maar jammer dat het zulke pretentieuze rommel moet zijn. (Paul Caspers)