Matige Comeback

Toen drummer Sal Abruscato in 1995 na de release het album Ugly verliet werd daarmee eigenlijk al een beetje het einde van de band ingeluid. In 1997 kwam nog het album Soul Searching Sun uit waarbij Dan Richardson achter de drumkit kroop, maar niet veel later besloot ook Caputo ermee te stoppen. Terwijl deze zich op een solocarrière stortte probeerde de band het nog even met Ugly Kid Joe’s Whitfield Crane. Dit pakte echter niet heel goed uit en sindsdien werd er eigenlijk niks meer van de band vernomen. Totdat er op oudejaarsavond 2002 in de originele bezetting een live-optreden gepland werd. Er moesten meteen echter twee extra optredens ingelast worden wegens het in no time uitverkopen van het eerste concert. The River Runs Again was de toepasselijke titel en anno 2005 ligt er zowaar een nieuwe LOA album: Broken Valley.

Het gevoel is terug

De grote vraag is natuurlijk of de band met dit album voldoet aan de verwachtingen die de naam met zich meebrengt. De receptuur belooft in ieder geval veel goeds: zowel Abruscato als Caputo zijn terug op het vertrouwde nest en men spreekt van een hervonden vibe. En verdomd, het eerste nummer (tevens de eerste single) Love to Let you Down laat gelijk horen dat LOA nog net zo overtuigend kan klinken als op hun debuut. Vanaf de aftellende drums tot de uitklinkende gitaar zet de band een fantastisch nummer neer wat de gitaar-hooks en stampende drums van het debuut combineert met de emotie zoals Caputo deze op Soul Searching Sun liet horen. Minder dik aangezette vocalen, maar juist meer het fragiele stemgeluid is wat de kleine man ten gehore brengt over de moddervette, gruizige gitaarlijnen.

Valse start

Wat er dan echter gebeurt, is kort gezegd jammer. De muziek kakt een beetje in en geen enkel van de navolgende nummers haalt het bij Love to Let you Down. Wat het precies is, is moeilijk te zeggen, maar er mist iets in overtuiging. De muziek klinkt zeker niet slecht, maar ontstijgt eigenlijk geen moment het gemiddelde. Alleen de nummers Don’t Bother, Strung Out, The Calm that Disturbs You en The Day He Died geven me de indruk krijgen dat de band ‘het’ nog steeds wel heeft. Maar daar staan teveel nummers tegenover die ervoor zorgen dat het viertal geen verpletterende indruk weet te maken met deze comeback. Voor de diehard fans zeker de moeite van aankoop waard, maar verwacht niet meer dan een stevige rockplaat die zijn ups en downs kent.