Live toch beter

Nieuweling Ease Your Mind ligt in het verlengde van zijn voorganger, doch met de nadruk iets minder op het ‘grote gebaar’ en meer op het rockgeluid. Iets meer bandalbum dan soloplaat. Dat neemt niet weg dat Sioen in de kern nog steeds die hese Gentse zanger met piano is die doet denken aan Tom Waits (Who Are You), Das Pop en – inderdaad – Stef Kamiel Carlens, en die vooral tot zijn recht lijkt te komen in een rokerige nachtclub. Hier en daar heeft de muziek vanwege de zigeunerviool van Jeroen Baert (tevens Zita Swoon) en de korte hoekige gitaarriffs ook wel iets weg van de laatste van Masters of Reality. Nerveuze drumsalvo’s en dreigende gitaarpartijen, maar dan helaas zonder dat intrigerende rauwe MOR-randje en zonder ook maar ergens uit de bocht te schieten, zoals dEUS. Toch laat Sioen hiermee zien het rockhart op de juiste plaats te hebben.

Menage a trois

Hoogtepunt is het gevoelige Nervous Little One, niet geheel toevallig een van de weinige ingetogen liedjes met een glansrol voor piano en zang. Dan blijkt ook meteen waar Sioen goed in is, namelijk de kleine popliedjes, de prima (doch wat kleurloze) band ten spijt. In No One’s Interest is er nog zo een, een heerlijke menage a trois tussen piano, trompet en stem. Helaas staan er weinig van dat soort nummers op Ease Your Mind.

Hinkend op te veel gedachten

Dat neemt niet weg dat dit nieuwe album een grote stap voorwaarts is ten opzichte van het debuut. Er is duidelijk meer zorg besteed aan de instrumentele balans, met dank aan producer Dennis Moulin. De vraag blijft alleen of Frederik Sioen toch niet beter af is zonder band. Op Ease Your Mind lijkt hij muzikaal vooralsnog op te veel gedachten te hinken. Het zweeft ergens tussen een singer/songwriter met piano, typische arty Belgenpop en Amerikaanse stonerpop, hoewel de drums voor dat laatste genre dan weer net iets te braaf zijn. Tekstueel valt er ook nog wel het een en ander op de plaat aan te merken. Het is nog net iets te veel van het niveau “You kiss me softly, you gently touch my face / You hold me tight, I’m lost in your embrace” (In No One’s Interest). Op afsluiter Sleaping Beast blaast Toots Thielemans nog een deuntje mee, wat het einde betekent van een onevenwichtig tweede album. Sioen blijft voorlopig toch vooral een live-band.