Film / Films

Meesterlijk spel

recensie: Memories of Murder (Sarineui chueok)

Memories of Murder, het Zuid-Koreaanse kassucces van 2003, is een hoogst originele film over de jacht op een seriemoordenaar. Het is een gruwelijke thriller, zwarte komedie en sfeervol drama in één. Een film die je met zo’n combinatie meer dan twee uur, tot op de laatste minuut, op het puntje van je stoel weet te houden is een wonderbaarlijke prestatie.

~

Het script van Memories of Murder werd gebaseerd op een toneelstuk dat op zijn beurt weer op feiten gebaseerd is: het platteland van Zuid-Korea werd eind jaren 80 geteisterd door de eerste seriemoordenaar uit de geschiedenis van het land. De film behandelt het onbeholpen politieonderzoek tijdens de vaak bizarre reeks verkrachtingen en moorden. De plaatselijke inspecteur Park (Kang-Ho Song uit Sympathy For Mr. Vengeance) is een luie, arrogante botterik die het liefst een bekentenis uit een verdachte slaat. Seo, zijn tegenhanger uit de grote stad, is een meer bescheiden maar eigengereide academicus die eerder zijn verstand volgt. De manier waarop hun karakters botsen en uiteindelijk naar elkaar toe groeien is een van de vele fascinerende aspecten van deze complexe film.

Conventies

Iedereen weet hoe het er in een doorsnee seriemoordenaarsfilm aan toe gaat: de frustrerende jacht op een maniak, overspannen politieinspecteurs, onschuldige verdachten, vage aanwijzingen, blunders, de dader die steeds op het nippertje ontsnapt, enzovoorts. Die elementen zijn aanwezig, maar verwacht van deze film geen clichés of een plot met verrassende ontknoping – evenmin als romantiek en heldendaden. Memories of Murder moet het hebben van een buitengewone combinatie van factoren. Een genie achter de schermen en eersteklas acteurs voor de camera maken van deze film een prachtig vormgegeven en intelligent spel met genreconventies.

Hilarisch

~


De perfect acterende hoofdrolspelers geven geheel overtuigend gestalte aan personages, zodat zelfs de corrupte politiemannen sympathiek en levensecht worden. De cinematografie, met lange, ruime shots en veel aandacht voor de plattelandslocatie, is adembenemend. Bong (1969) geeft de film een rustig en beheerst tempo, heeft oog voor details en subtiele elementen en weet de spanning vakkundig en geloofwaardig op te bouwen. Het is de tweede film van de jonge regisseur (Barking Dogs Never Bite vond buiten festivals geen distributie in het westen), maar opnieuw een meesterlijk en buitengewoon intelligent geregisseerd werk. Het is een misdaadthriller, maar tegelijkertijd ook een absurde komedie, een overtuigend drama èn een macabere horrorfilm. De realistische sfeer, de hilarische mislukkingen in het amateuristische onderzoek, de snijdende spanning als de dader lijkt te zijn gevonden, karakters waar je om geeft – het zijn ongewone maar geheel overtuigende elementen van een verbluffende film.